تاگور نخستین ادیب آسیایی بوده است که برنده جایزه ادبی نوبل (جوایز سال 1913) شده است. از تاگور تالیفات متعدد ازجمله مجموعه های شعر، داستانهای کوتاه و نیز فرضیه های فلسفی متعدد باقی مانده است.
وی سرنوشت انسان را به مصداق این شعر پارسی در دست خودش (خودِ فرد) می داند:
تو که می کنی اختر خویش را بد ــ مدار از فلک چشم نیک اختری را
تاگور که در این زمینه یک رساله دارد نوشته است که اگر یک انسان از جوانی با محاسبه و تعقّل و در نظرگرفتن ایام پیری خود پیش برود هیچگاه پشیمان و درمانده نخواهد شد و به زمین و زمان بد نخواهد گفت و ستاره اش را متهم به سیه روزی اش نخواهد کرد. نیکبخت شدن و پیروزی و شادی در دست خود افراد است. در جوانی و دوران توانمندی نباید از اندیشه کردن برای آینده گریز زد. زندگی همانند یک رشته زنجیر است که اگر یک حلقه اش ضعیف باشد که خود فرد آن را ضعیف ساخته، دوام و استحکام نخواهد داشت. تاگور در عین حال گفته است که جوان را نباید بدون اندرز و آموزش رها ساخت و از اینجاست که به اهمیت مدرسه، کتاب و نشریات (رسانه ها) و چه کسانی آنها را اداره می کنند پی می بریم. به یک جوان باید تفهیم شود که لذت پیروزی و «افسوس نخوردن» پایدار و شیرین است و خوشگذرانی شبانه زودگذر است و خستگی روز بعد را به دنبال خواهد داشت.
نظر «جان میل» درباره «دمکراسی»
روزی که انقلاب کوبا آغاز شد
قتل کریم پور شیرازی ناشر روزنامه
روز درگذشت تورج فرازمند، روزنامه نگار بنام ایران
روزی که انقلاب کوبا آغاز شد
قتل کریم پور شیرازی ناشر روزنامه
روز درگذشت تورج فرازمند، روزنامه نگار بنام ایران
