محمدعلی نجفی سیاستمدار به «قصاص» محکوم شد

وی در آن روز گفت که شعبه نهم دادگاه کیفری تهران به ریاست قاضی محمدرضا محمدی کَشکولی، محمدعلی نجفی را در مورد قتل «میترا اُستاد» زن دومش به «قصاص» محکوم کرده است. این حُکم، غیرقطعی و قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور است و در صورتی که درخواست فرجام خواهی داده شود، پرونده به دیوان عالی کشور ارسال خواهد شد.
به اظهار سخنگوی وقت قوه قضائیه، قاضی دادگاه «قتل عَمد را محرز دانسته» و به همین دلیل حُکم «قصاص» صادر کرده است. دادگاه همچنین نجفی را در ارتباط با نگهداری سلاح غیرمجاز به دو سال حبس محکوم کرده است.
محاکمه محمدعلی نجفی ـ تحصیلکرده ایران و آمریکا ـ در سه جلسه برگزار شد که اولین جلسه 22 تیرماه و آخرین جلسه آن در 31 تیر 1398 برگزارشده بود.
نجفی هفتم خرداد 1398 پس از وقوع حادثه، برای دخترش نامه نوشت و قضیه را شرح داد و به قم رفت تا بر قبر پدرش فاتحه بخواند و خودکشی کند که در اینجا پشیمان می شود، به تهران باز می گردد و خود را به پلیس معرفی می کند. او به پلیس و همچنین در دادسرا و نیز در دادگاه می گوید که از ماه‌ها پیش با میترا (36 ساله) که ازدواج آنها اتفاقی و کوتاه مدت بود اختلاف داشت و آن روز، تنش‌ میانِ ‌شان بالا گرفته بود و در این حال، میترا به حمّام خانه می رود ولی همچنان سر مشاجره داشت که به قصد ترساندن و ساکت کردن او با سلاح وارد حمّام شد و در جریان درگیری فیزیکی چند تیر شلیک شد و ... و قصد قتل نداشت (قتل با سَبق تصمیم نبود). نجفی در مورد سلاح بدون پروانه گفته است؛ این سلاح از دهها سال (از سال 1360) و در زمانی که وزیر فرهنگ و آموزش عالی بود همانند سایر مقامات، از باب احتیاط در اختیار او هم قرار داده شده بود و فراموش کرده بود که برای تجدید مجوّز آن اقدام کند. لازم بود که سازمان مربوط به او اطلاع می داد [نوتیس می داد] که برود و مجوّز را تجدید کند و یا اینکه سلاح را پس بدهد.
نجفی قبلا گفته بود که قصد طلاق دادن میترا را داشت ولی میترا راضی به طلاق توافقی (توافق بر سر طلاق) نشده بود.
نجفی بعد از اعتراف در قرارگاه پلیس، درباره آشنایی‌اش با میترا گفته بود که در اردیبهشت 1396 میترا به دفتر من آمد. در آن زمان هنوز شهردار تهران نشده بودم. او می‌خواست نامزد عضویت شوراى شهر از اسلامشهر شود، تقاضایش این بود که او را به دوستانى که در اسلامشهر دارم معرفى کنم که کمکش کنند و از اینجا آشنایى ما آغاز شد.
مادر میترا به یک خبرنگار روزنامه گفته بود که مَهیار (پسر میترا از شوهر اول که با مادرش زندگی می کرد) همیشه به ما می‌گفت که مادرش (میترا) با نجفی اختلاف و مشاجره دارند.
مادر میترا گفته بود که دخترش ساعت چهار و نیم بامداد سه‌شنبه هفتم خرداد و ساعاتی پیش از قتل به برادرش پیام داد که تا الان با نجفی درگیر بوده است. او را دلداری دادیم و گفتیم که به خاطر مَهیار حرفی نزند. مهیار آن روز امتحان ریاضی داشت و این درگیری‌ها در روحیه او تأثیر منفی می‌گذاشت.
خانواده میترا در دادسرا گفته بودند که نجفی میترا را کتک می زد و نجفی در برابرگفته بود که میترا هم اورا کتک می‌زد و چند بار با کارد او را مجروح کرد.
بانو سرور تابشیان، زن اول محمدعلی نجفی به خبرگزاری رُکنا گفته بود؛ 42 سال با محمدعلی زندگی کرد‌یم، هیچ مردی به خوبی او نبود. شوهرم ناگهان عوض شد. او از وقتی که با میترا ازدواج کرد دیگر آن مرد سابق نبود و اجازه نداشت به من و دخترش سر بزند.
میترا (که در استان کرمانشاه به دنیا آمده بود) در سال 1397 با محمدعلی ازدواج کرده بود. مَهر میترا بسیار سنگین بود، ولی محمدعلی آماده پرداخت آن، لکن میترا حاضر به طلاق توافقی نبود.
نجفی در دادسرا گفته بود که در طول زندگی مشترکِ تقریبا یک ساله با میترا، حتی محدودیت خروج از خانه داشت، هدفِ تهدید میترا بود و درگیری داشتند. این اواخر به میترا گفتم که حاضرم هر چه دارم بدهم تا مَهریه ‌ات پرداخت شود که قبول نکرد و باز تهدید کرد.
وکیل قضایی نجفی رویداد را قتل عَمد نمی داند و گفته بود که در مهلت مقرر (مُهلت 20 روزه) نسبت به حُکم صادره تقاضای فرجام خواهد داد. احتمال اعاده دادرسی زیاد است و همچنین احتمال گذشت خانواده میترا ـ صاحبان دَم. (نجفی بیست و سوم مرداد 1398 از سوی خانواده میترا بخشیده شد.).
یک حقوقدان ایرانی مقیم اروپا پیش از محاکمه، در این زمینه گفته بود که این قتل «قتلِ با سَبق تصمیم» و طرح ریزی شده نبوده و در اثنای مشاجره صورت گرفته است. اگر نجفی قصد قتل داشت، وقتی که میترا در خواب بود ـ نه در حمّام ـ این کار را می کرد، یا در غذای او سَم می ریخت و یا پول می داد در خیابان با اتومبیل به او بزنند و راههایی از این دست، نه اینکه در حمّام و در جریان مشاجره.
این حقوقدان در مورد سلاح مورد بحث گفته بود: چرا وقتی که نجفی، دیگر مقام دولتی نداشت سلاح را از او پس نگرفته بودند و یا انقضای تاریخ مجوّز نگهداری از سلاح را به او کتبا یادآور نشده بودند که یک رسم اداری است.
این حقوقدان گفته بود که در مورد این کِیس (پرونده) باید دقت شود. سالها بعد درباره اش کتاب ها نوشته خواهد شد، فیلم سینمایی ساخته خواهد شد و .... نباید ساده انگاری شود. نجفی دیروز ـ نجفی امروز