روزی که شیخ فضل الله نوری اعدام شد

شیخ فضل الله روز نهم اَمُرداد 1288 (31 جولای 1909) به حُکم این دادگاه در میدان توپخانه به دار کشیده شد و در خانه اش مدفون گردید که بعدا جسد او به قم انتقال یافت. شیخ فضل الله که در ناحیه کُجور مازندران (نزدیکِ نوشهر) در یک خانواده روحانی به دنیا آمده بود و در نجف به تحصیلات علوم دینی و از جمله در محضر آیت الله میرزای شیرازی ادامه داده بود در آغاز انقلاب مشروطیت با مشروطه خواهان همراه بود، ولی مشروطهِ مشروعه (بر پایه تعالیم اسلامی) را ندا می داد و همینکه مشروطه خواهان راه دمکراسی غرب را در پیش گرفتند از آنان جدا شد و به شعار خود «مشروطه اسلامی» ادامه داد و خواهان تنظیم اصول قانون اساسی بر پایه دستورهای اسلامی (قرآن) شد و در این راه به مخالفت ادامه داد، امّا طولی نکشید که تهران به تصرف مجاهدان مشروطیت که از رشت و اصفهان به حرکت درآمده بودند افتاد که قزوین و قم را تصرف کرده بودند. با سقوط تهران، محمدعلی شاه به سفارت روسیه پناهنده شد و ... و شیخ فضل الله که در مبارزات ضد انحصار توتون و تنباکو شرکت کرده بود در خانه اش تحت نظر قرار گرفت و ....
پس از انقلاب 1357، عنوان «شهید» به شیخ فضل الله داده شد و نام او (آیت الله فضل الله نوری) را بر بزرگراهی در تهران گذاردند که میدان ونک را به میدان آزادی متصل می سازد. با وجود این، در همین زمان نوه او ـ دکتر منوچهر آزمون ـ را اعدام کردند. دکتر آزمون که پیش از انقلاب وزیر کابینه بود به حُکم دادگاه انقلاب اسلامی در تهران اعدام شد. یک نوه دیگر او (نبوی نوری) مدیر کل پیشین آموزش و پرورش تهران و سازنده دهها ساختمان با بدنه کاشیکاری برای مدارس تهران به دادستانی انقلاب احضار شد ولی او قبلا به آمریکا رفته بود و مقیم کالیفرنیا شده بود و دسترسی به او نبود.