وی چهارم ژوئیه (جولای) 1807 به دنیا آمده بود. کاوور Camillo di Cavour با زبان و قلم و گاریبالدی با تفنگ، وحدت ایتالیا را تامین کردند که کاری بس دشوار بود. گاریبالدی پس از بیرون آوردن مناطق متعدد ایتالیا از دست حکام مستقل، برای تحقق آرزوی دیرینش که شهر رُم بار دیگر پایتخت ایتالیا شود، با مردان خود دو بار به این شهر که در دست پاپ بود حمله بُرد که پادشاه کاتولیک فرانسه به کمک پاپ نیرو فرستاد و نظامیان فرانسوی که از لحاظ شمار و تسلیحات بر مردان گاریبالدی برتری داشتند تا مدتی مانع الحاق رم به ایتالیای واحد شدند. در کتاب سرگذشت گاریبالدی آمده است: بُرد تفنگهای فرانسویان دو برابر تفنگهای مردان گاریبالدی بود و این وضعیت برای گاریبالدی یک عُقده شده بود به گونه ای که پس از تامین وحدت، شهر به شهر می رفت و از مهندسان و صنعتگران ایتالیایی می خواست که سلاحهای برتر بسازند و می گفت که تا دنیا چنین است و حرف آخر را گلوله می زند، ایتالیا هم باید بهترین توپها را داشته باشد تا از حق و منافع خود دفاع و دیگران را وادار به رعایت حق و قبول خواستهایش کند.
گاریبالدی یک جمهوریخواه بود ولی به نظر اکثریت احترام می گذاشت و هنگامی که پارلمان ایتالیا رای به پادشاهی امانوئله بر همه ایتالیا داد آن را پذیرفت مشروط بر این که حکومت در دست نخست وزیر باشد (نظام پارلمانی). نظام پادشاهی ایتالیا تا بعد از جنگ جهانی دوم ادامه داشت و دوم ژوئن 1949 با رفراندم به جمهوری تغییر یافت.
