نخستین تیربار و اشاره ای کوتاه به تاریخچه آن

این تفنگ که به «پاکل گان» معروف شد تنها می توانست 9 گلوله پیاپی شلیک کند و سپس نیاز به فشنگ گذاری داشت. از این تیربار که از لحاظ وزن، سنگین بود عمدتا در کشتی استفاده می شد.
ساخت تیربار از دیر زمان مورد توجه اصحاب صنایع نظامی بود، زیرا که برتری تسلیحات نظامی، همچنان از عوامل اصلی قدرت یک کشور است. در سده نخست میلادی، کمانگران کمانی را ساخته بودند که قادر به پرتاب بیش از یک تیر بود. در نیمه قرن یکم پیش از میلاد، در زمان سپهسالاری «سورنا» سرفرمانده ارتش امپراتوری ایران زوبین انداز و سنگ انداز مکانیکی مسلسل ساخته بودند که در جنگ «کارهه» از آنها استفاده شد. در قرن پانزدهم میلادی، لئوناردو دا وینچی تلاش بسیار کرد که تفنگ خودکار بسازد و در این زمینه به پیشرفتهایی هم نائل آمد. مسئله او این بود که هنوز فشنگ اختراع نشده بود.
پس از اختراع جیمز پاکل، تیربار واقعی تر در سال 1861 و در جریان جنگ داخلی آمریکا توسط «ریچارد کاتلینگ» ساخته شد و از سال بعد در نیروی زمینی و نیروی دریایی بکار گرفته شد. تیربار کاتلینگ برقی و سنگین بود. در سال 1883 «هیرام ماکزیم» تیرباری ساخت که مشابهت فراوان به تیربارهای امروز داشت و همین تیربار ماکزیم که در انواع سبک و سنگین ساخته شده بود رو به تکامل گذارد و آلمانی ها در دوران جنگ جهانی اول، نوع بهتر آن را ساختند. تلاش نهایی این بود که سلاحهای انفرادی (تفنگ و تپانچه) هم خودکار شوند و از تک تیرزنی بیرون آیند که جنگ دوم جهانی این کار را میسر ساخت و میخائیل کالاش نیکوف روسی کاملترین تفنگ خودکار را در سال 1947 تحویل ارتش شوروی داد و ....