اعلام شوروی مبنی بر اتمی شدن

اين موضوع توسط مارشالِ شوروي ـ کليمنتي وروشيلوف اعلام شده بود. شوروي در سال 1949 نخستين آزمايش اتمي خود را انجام داده بود. از آن پس رقابت برسر ساخت سلاح هاي اتمي و وسائل رساندن آنها به هدف (عمدتا موشک) آغاز شد.     شوروي نخستين كشور بود كه «موشك هدايت شونده دوربُرد» آزمايش كرد و با آن سفينه به مدار زمين فرستاد.     هشتم مارس همچنين روزي است كه مجلس نمايندگان آمريكا در سال 1983 به رغم مخالفت ضمنی رئيس جمهوری وقت اين كشور (رونالد ريگن) طرح «فريز» كردن متقابل توليد سلاحهاي هسته اي آمريكا و شوروي را تصويب كرد.     تا سال 2008، 9 كشور جهان داراي اسلحه اتمي از انواع مختلف بوده اند: آمريكا، روسيه، فرانسه، انگلستان، چين، هند، اسرائيل، پاكستان و كره شمالي. جمهوري فدرال آفريقاي جنوبي نيز قبلا داراي چند بمب اتمي بود كه آنها را با این عنوان که دشمنِ اتمی ندارد و قاره آفریقا عاری از سلاح اتمی باید باشد، داوطلبانه از ميان بُرد. در جهان چندين كشور ديگر هستند كه بر تكنولوژي هسته اي دست يافته و اگر بخواهند، در مدتي كوتاه مي توانند سلاح اتمي داشته باشند. ژاپن، برزيل، آلمان و برخي از اعضاي سابق اتحاد شوروي ازجمله اين كشورها هستند.      از آگوست 1945 كه آمريكا دو بمب اتمي بر دو شهر ژاپن فروافكند، سلاح اتمي عامل «فدرت»، «بازداري از تعرض» و در نتيجه يك «آرزوي ملّي» شده است و به همين لحاظ و براي جلوگيري از گسترش اين سلاح و بهانه افتادنش به دست اين و آن، ضابطه كنترل توليد و گسترش تدوين و يک آژانس جهاني نظارت بر اجراي اين ضابطه به وجود آمده است و به اين ترتيب سلاح هسته اي در انحصار چند كشور باقي مانده است.     هند، پاكستان و كره شمالي به رغم وجود اين آژانس، سلاح اتمي توليد كرده اند. دولت آمريكا برپايه گزارش هاي سازمانهاي اطلاعاتي خودش كه دولت وقت عراق در حال تلاش پنهاني براي توليد سلاح اتمي بود در مارس 2003 اين كشور را اشغال نظامي كرد ولي اثري از چنين فعاليتي به دست نيامده است. بعدا معلوم شد که ادعای دولت وقت آمریکا (دولت جورج دبلیو بوش) یک بهانه سازی برای تعرّض و تصرف عراق بود.