سالگشت مرگ ریتا هیورث

یاسمین تحت تاثیر خصلت ایرانی خود که هیچگاه پدر و مادر را در سنین سالخوردگی و ازکارافتادگی تنها نمی گذارند مادر را در طول بیماری نزد خود در شهر نیویورک نگهداری کرد و آوازه همین فداکاری و دشواری های بستگان آلزایمری ها باعث شد که انجمن حمایت از بیماران آلزایمر به وجود آید و یاسمین به ریاست آن انتخاب شود.
«ریتا» که محصول ازدواج یک مرد اسپانیایی و یک بانوی آمریکایی ـ و هر دو رقصندهِ حرفه ای ـ بود 17 اکتبر 1918 در نیویورک به دنیا آمد. پدر او «ادواردو کانسینو» بعدا یک آموزشگاه تدریس رقص در لس آنجلس دایر کرد که ریتا هم که نام کامل او «مارگاریتا کارمن کانسینو» بود از شاگردان این آموزشگاه بود که به موازات تحصیل در دبیرستان در آن آموزشگاه هم درس می گرفت. رکود اقتصادی ده ساله (1329 تا 1939) آمریکا، کار آموزشگاه رقص کانسینو را هم کساد کرد زیراکه در آن وضعیت، اشتیاقی به یاد گرفتن رقص در افراد باقی نمانده بود. ادواردو برای یافتن درآمد، با خانواده اش به کشور مکزیک رفت و بکار رقصیدن در کاباره ها و کلوب های شبانه تن داد و به تدریج دخترش ـ مارگاریتا را هم وارد کار رقص در کاباره کرد که شهرت هنری یافت و سینماگران اورا به بازی در فیلم ـ فیلمهای با صحنه های رقص دعوت کردند. به درستی معلوم نیست که مارگاریتا از چه زمانی نام خودرا به «ریتا» تغییر داد و نام خانوادگی مادرش (بانو اولگا هی ورث) را برخود نهاد و شد: ریتا هیورث Rita Hayworth.
ریتا که در دهها فیلم سینمایی بازی کرد و عناوین و جوایز متعدد نصیب خود ساخت، به اظهار جامعه شناسان و روانشناسان، دوراندیش و واقع بین نبود و این دو ضعف سبب شده بود که با موسسات تهیه فیلم درگیری داشته باشد که شمار آنها کم و معدود بود و بنابراین میان فیلم های او و تغییر موسسه فاصله می افتاد و اورا دچار مشکلات عاطفی می کرد ـ از نوعی که مشاهیر با آن رو به رو هستند. همین دو ضعف باعث شده بود که در فاصله ای نسبتا کوتاه 5 بار ازدواج کند که هر طلاق یک معضل و دشواری است و آسیب روانی دارد. ازدواج او با علی خان محلاتی (از مشاهیر وقت جهان) که چهار سال هم بیشتر طول نکشید و محصول آن یک دختر بود بیش از ازدواج های دیگر درد سر داشت. علی خان که یک مسلمان و شیعه اسماعیلیه بود، طلاق ـ جز به طریقه اسلام و قوانین اسلامی را قبول نداشت و برای دادگاههای آمریکا و اروپا رسیدگی به دادخواست، توهّم یک مسئله قضایی ایجاد کرده بود. ریتا سرانجام به توصیه وکیل (مشاور قضایی) خود، برای حل این مسئله مجبور شد برای مدتی مقیم ایالت نوادای آمریکا شود که امر طلاق در آن آسان است و به نتیجه برسد و دخترش را به پدر ندهد که قوانین اسلامی حضانت مادر را محدود به چند سال کرده است.
این آسیب های عاطفی ناشی از واقع بین نبودن و ساده اندیشی، ریتا را دچار بیماری های عصبی کرد و به سوی افراط در الکل کشانید که نتیجه اش بیماری الزایمر بود. ریتا در سال 1972 و در جریان بازی در یک فیلم، متوجه شروع بیماری آلزایمر در خود شد زیراکه که جملات فیلمنامه را نمی توانست به خاطر بسپارد و فیلمبرداران مجبور بودند که «جمله ـ جمله» فیلم بردارند و با روش «اِدیت» به هم بچسبانند. با وجود این، چون ریتا نیاز به پول داشت سال بعد هم در یک فیلم دیگر بازی کرد که آخرین فیم او بود.
ریتا که روزگاری برای دیدنش از سر و کول هم بالا می رفتند، پس از تشدید آلزایمر تنهای تنها ماند و اگر یاسمین نبود همان زمان از بیکسی و تنهایی جان داده بود که یاسمین به کمک مادر شتافت و اورا به نیویورک نزد خود بُرد و تا آخرین لحظه عُمر نگهداری و مراقبت کرد.
انتشار وضعیت «ریتا» به جوامع دو درس داد. یکی اینکه در مدارس متوسطه تاکید بیشتری به نوجوانان شود که در امر ازدواج دقت کنند که همسرشان متناسب و هماهنگ آنان باشد و در انتخاب شغل نیز بیاد داشته باشند که اگر انحصاری باشد روانشناسی خاص آن را بدانند زیرا اگر برکنار شوند و یا به بازی گرفته نشوند دچار افسردگی خواهند شد برای اینکه نخواهند توانست به آسانی جای دیگری را برای انجام همان کار بیابند مثلا کار تهیه فیلم سینمایی که موسسات دست اندر کار چنین فعالیتی در یک کشور معین و معدود هستند.ریتای جوانتر