کناره گیری برلوسکنی از قدرت در ایتالیا

وی که قبل از نخست وزیر شدن دارای چند پرونده ارتشاء و تقلب در دادن مالیات بود، در طول این مقام کوشید که پرونده هایش مشمول مرور زمان و بالاخره مختومه شوند.
برلوسکنی در ماه می 2006 پس از مشاهده انتخاب سران دو مجلس از میان چپگرایان و متحدان رومانو پرودی، تصمیم به کناره گیری گرفت که در عین حال اعتراف به شکست در انتخابات بود.
به رغم داشتن پرونده کیفری و جنجالهای دیگر، ایتالیایی ها در انتخابات بعد (سال 2008) برلوسکنی را به حکومت بازگردانیدند که شنیدن اخبار آن، به نوشته یک مفسّر، باعث دلسردی مردم جوامع دیگر از دمکراسی شده است که قبلا هم بارها ثابت شده بود که جز در کشورهای کوچک کارایی ندارد و نارساست. برلوسکنی متولد سپتامبر 1936 در این دوره از حکومت (2008 تا 2011) نیز از جنجال آفرینی دست نکشید و چند جنجال سِکس دیگر به وجود آورد و ازجمله ارتباط با یک دختر زیر 18 سال تمام. با وجود این، وی تا نوامبر 2011 به حکومت ادامه داد.
برلوسکنی که سه دوره (از 1994 تا 1995، از 2001 تا 2006 و از 2008 تا 2011) نخست وزیر ایتالیا بود یک راستگرای میانه رو است. وی در سال 2009 از ائتلاف سه حزب راستگرای هوادار خود حزب «مردم در آزادی» را ایجاد کرد و به رغم داشتن 20 پرونده اتهامی و چند جنجال سِکس و یک بار کتک خوردن در ملاء عام، در انتخابات بهار 2013 تلاش کرد تا دولت تشکیل دهد که حزب هوادار او از ائتلاف چپ ها شکست خورد. فعالیت های سیاسی برلوسکنی و سه بار رئیس دولت شدن او (بیش از هرکس در ایتالیای پس از جنگ جهانی دوم) نشان می دهد که دمکراسی از اصول و تعاریف آن فاصله گرفته و انتقاد به آن وارد است. طبق برخی گزارش ها، ثروت برلوسکنی معادل بیش از میلیارد دلار آمریکاست. یک دادگاه ایتالیا بالاخره در آگوست 2013 برلوسکنی را به 4 سال زندان و محرومیت موقت از احراز مقام دولتی محکوم کرد ولی چون بیش از 70 سال دارد، دوران محکومیت را در زندان نخواهد بود.