سالروز طرح تئوری سایبر ورلد وار

طبق این اعلامیه که در آن زمان، توجه کافی به آن نشد «سایبر سکیوریتی» باید در سرلوحه برنامه های هر دولت قرار داشته باشد.
برخی از شرکت کنندگان در نشست گفته بودند که «سایبر وار» مرگ آورتر و مصیبت بارتر از جنگ اتمی است. یکی از شرکت کنندگان در نشست ضمن اشاره به «فرضیه کلازوویتس» منتشره در نیمه اول قرن نوزدهم و در کتاب «درباره جنگ» گفته بود: «تاکتیک» در طول زمان و برحسب تحولات تکنولوژی تغییر می کند ولی استراتژی (اگر یک دولت دارای آن باشد) عنصر و عاملی ثابت است.
چهارم مارس آن سال، پس از اینکه دولت آمریکا «ویوک کوندورا» را به عنوان صدر سازمان اینفورمیشن این فدراسیون انتخاب کرد اذهان باردیگر متوجه اهمیت قضیه شد و تفسیرنگاران نوشتند که «سایبر سکیوریتی» اینک مهمترین عامل نگرانی آور امنیت ملی آمریکاست. چین نخستین کشور بوده است که متوجه این قضیه شده و مراقب فعالیت ها با استفاده از اینترنت و اطلاعاتی است که از طریق این شبکهِ شبکه ها منتقل می شود و نیز تخریب های اینترنتی (سایبر).
کوندورا که یک مهاجر خارجی است در رشته های علوم سیاسی، علوم اطلاعات، علوم بازرگانی و علوم کامپیوتر تواما تحصیل کرده و تجربه اندوخته است که لازمه احراز چنین سمتی است.
دولت هایی که دارای چنین سازمانی هستند ـ سازمان اینفورمیشن ملّی ـ دقیقا مراقب تحولات طرز کارِ سرچ انجین ها و نقل و انتقال اطلاعات و دخل و تصرف (سانسور) از طریق آنها و نیز تلاش افراد و سازمانها برای تداخل و هک و ویروسی کردن و ... هستند. سردبیران رسانه ها اخیرا از میزهای تحریریه خود خواسته اند که به جای جستجوی مطلب و موضوع از طریق سرچ انجین ها، اخبار را از خبرگزاری هایی که رسانه مربوط مشترک آنهاست نقل کنند زیرا که مطالب منتقله توسط سرچ انجین ها گزینشی، دست سوم و چهارم هستند و منابع پس از دست اول، اطلاعات و اخبار را برحسب سیاست و منافع خود دستکاری و تنظیم می کنند و ....
سایبر استراتژی برخی از دولت ها باعث شده است که سرچ انجین ها به تدریج عامل سیاست های این دولت ها شوند و یا به صورت بازرگانی (دریافت مزد به هر طریق از جمله اجازه درج اعلان) در آیند که در این صورت تنها مطالب مورد علاقه آن دولت و مساعد و موازی آن سیاست و یا مشتری را به دست می دهند و نیز از رسانه های طرف معامله نقل می کنند! که نوعی تبعیض در اطلاعات و معلومات رسانی است که قاعدتا باید منصفانه باشد. اعمال نظر در انتشار اطلاعات و عقاید و نیز هرگونه تلقین و بزرگ و کوچک سازی نوعی مغز شویی است و خطری است جهانی و برای انسان.
در دهه بعد با گسترش سوشل میدیا، کار مشکل تر شده است.