ادامه بحران اقتصادي و توّرم پول در آلمان که از پيامدهاي جنگ جهاني اول بود سبب شده بود که در زمستان (فوریه) 1923 بهاي يك قرص نان در آن کشور به بيش از دو هزار مارك برسد.
اين وضعيت، آلماني هاي نگران را وادار به جستجوي فردي كرد كه بتواند مسائل را به صورت ضربتي حل كند. فاتحان جنگ جهانی اول ظرفیت نظامی آلمان را محدود و به حد اقل کاهش داده بودند تا بزرگان کشور و دلسوزان آلمان از یک ژنرال نخواهند که کودتا کند.
همين خرابي اوضاع اقتصادي كه ناشي از تحميلات پس از جنگ جهاني اول ـ طي قراردادهاي صلح (صلح وِرساي) به ملت آلمان بود هيتلر را به قدرت رساند. به عبارت ديگر؛ آلماني ها هيتلر را فردي که خواهد توانست به مسائل اقتصادي آلمان و درگيري روزمره سياستمداران باهم بر سر قدرت پايان دهد تشخيص داده و در انتخابات به او و حزب او ـ حزب ناسيونال سوسياليست ـ راي دادند. به همین دلیل است که برخی از مورّخان، هیتلر را زادهِ مسئله تورّم پول نوشته اند و اعلام خطر کرده اند که نباید گذاشت یک ملت به «بُن بَست» برسد! و یا چنین احساسی داشته باشد.
هيتلر دکتر شاخت را مامور حل مسئله تورّم پول کرد و سپس به پاره کردن تعهدات تحميلي به آلمان در قراردادهاي ورساي دست زد و نيروهاي خارجي را از آلمان اخراج و درصدد بازگردانيدن اراضي از دست رفته برآمد که مجبور به جنگ شد. اشتباه او اين بود که دفعتا در چند جبهه دست به جنگ زد و با نقض پيمان عدم تجاوز آلمان و روسيه به اين کشور پهناور تعرض کرد و چون منابع او محدود بود شکست خورد.
«تاريخ» نشان داده است که ملل در وضعيت بحران، متوسل به نجات دهنده شده اند که به هوش و خَرَد، شجاعت، صداقت و مديريت او اعتماد داشتند. اشک (اَرشَک) يکم، اردشير پاپکان، نادرشاه افشار، کريم خان زند، ناپلئون بناپارت، مصطفي کمال پاشا (آتاتورک)، فرانکلين دلانو روزولت، چرچيل، دوگل، هوشي مين، پرون، ماندلا و ايوو مورالس از آن جمله اند.
