قتل سعدالدوله «بزرگ وزیر» ایلخان مغول

ارغون خان که در پی خوردن «معجونِ طول عمر!» که جادوگران برایش تهیه کرده بودند بیمار شده بود، دیگر از بستر برنخاست و درگذشت. وی به دور از چشم سعدالدوله معجون را خورده بود، زیرا سعدالدوله که در عین حال پزشک او هم بود چنین معجونی را باورنداشت و آن را برای سلامت جسم زیان آور می دانست. سعدالدوله یک پزشک یهودی متولّد ابهر زنجان بود و چون راههای جالبی برای جمع و خرج خزانه ایلخان ارائه داده بود که به دلیل اسراف، فساد اداری و سوء مدیریت مقامات نظامی و دیوانی (اداری) او تهی از وجه بود به وزارت منصوب شده بود.
سعدالدوله پزشک ویژه ایلخان متوجه شده بود که میان بیماری ایلخان و وضعیت خزانه او رابطه مستقیم برقرار است؛ به گونه ای که هر وقت خزانه از پول تهی بود ایلخان هم بیمار می شد و این بیماری تا روزی که تحصیلداران وجهی می آوردند در او باقی می ماند، لذا طرحی برای جلوگیری از اِسراف و سوء استفاده سران لشکر و غنی ساختن خزانه به ایلخان داد که اجرای آن موثر واقع شد و ایلخان وی را به وزارت برگزید تا خزانه اش هرگز خالی نماند و بیمار نشود.
ایلخان پس از رهایی از آن بیماری مرموز (افسردگی و عوارض ناشی از آن)، به فکر طولانی شدن عُمر افتاد و به دور از چشم سعدالوله از معجون جادو گران خورد؛ بیمار و فلج شد و درگذشت و «گیخاتو» برجای او نشست.