بیست و سوم ژانویه سال 1265 میلادی (746 سال پیش) روزی است که پارلمان انگلستان آغاز بکارکرد و به تدریج حکومت این کشور پارلمانی شد که برای بسیاری از کشورها الگو شده است.
پارلمان انگلستان نخستین مجمع ملی در هزاره دوم نیست؛ قبلا [از سوم اپریل 1077 میلادی] منطقه فریولی ـ یک «کشور ـ شهر» ایتالیا دارای پارلمان شده بود. در یک حکومت پارلمانی، تعیین رئیس دولت به جای انتخابات عمومی، در دست پارلمان است. چنین دولتی با رای عدم اعتماد پارلمان برکنار می شود. از زمان تاسیس پارلمان در لندن فرصیه های متعدد برای حصول اطمینان بخشترین روش انتخاب وکیل و رئیس دولت (اصطلاحا؛ تمرین دمکراسی) ارائه داده شده است که نشست استادان علم حکومت در ژانویه 1991 (چند هفته پس از فروپاشی شوروی) بهترین روش و عملی ترین راه را انتخابات دو مرحله ای اعلام کرد به این ترتیب که هر یکهزار تا پنجهزار رای دهنده از میان نامزدهای محل، یک الکتور انتخاب کنند و این الکتورها بعدا اعضای پارلمان و یا رئیس دولت را برگزینند. همین الکتورها که ماموریت آنان تا پایان دوره ادامه خواهد داشت در شرایطی خواهند توانست که عضو مجلس را با دو سوم آراء برکنار کنند. در این روش انتخاباتی، تقلّب و اعمال نفوذ در حد اقل خواهد بود و نیازی هم به انتخابات میاندوره ای نخواهدبود. این الکتورها و همچنین هرگونه مجلس و مجمع ملی حق نخواهند داشت کار رفراندم را که مربوط به آحاد اتباع کشور است انجام دهند.
