قرارداد Start 1 و کاهش موشک ها و کلاهک های اتمی

این قرارداد «Start-1 ستارت - 1» نامیده شده است که از قراردادن حروف اول کلمات عنوان قرارداد درکنار هم ساخته شده است. این قرارداد، متحدین آمریکا را شامل نمی شد. دولت مسکو متحد اتمی خارج از چارچوب اتحاد شوروی نداشت، ولی انگلستان و فرانسه متحدان نظامی آمریکا و نیز اسرائیل دارای چنین سلاحهایی بوده اند. مفاد این قرارداد، باید در طول هفت سال به اجرا در می آمد و در پایان این مدت شمار کلاهک های اتمی محدود به 6 هزار و 5 هزار می شد. قبلا و در دهه 1970 (سالهای 1972 و 1979)، دو دولت قرارداد محدود کردن موشکهای دوربُرد را میان خود امضاء کرده بودند که «سالت Salt» عنوان گرفته است و قرار داد تکمیلی 1987.
برخی از مورخان در ابراز نظرهای خود مسکو را طرف بازنده این قراردادها نشان داده بودند و اظهار تعجب کرده بودند که چرا همه قول و قرارهایِ عمدتا غیرعلنیِ گورباچف با سران وقت واشنگتن در دسترس پژوهشگران قرارنگرفته است تا معلوم شود که موارد یکطرفه در آنها نبوده است و نیز چگونگی اجرای قرارداد. این مورخان پیش بینی کرده بودند که سران بعدی کرملین قرارداد ستارت را پس از انقضای اعتبار تجدید نکنند زیراکه کرملین سازمان متشکله بر پایه پیمان ورشو را منحل کرد ولی پیمان ناتو گسترش یافت، شوروی فروپاشید اما اتحادیه اروپا شکل گرفت و ... که این پیش بینی درست نبود و دولت روسیه آن قرارداد را تجدید کرد.
دولت آمریکا در جولای 2014 دولت مسکو را متهم به نقض قرارداد تکمیلی موشکی سال 1987 کرد و گفت که روسیه آزمایش موشک های زمینی کروز را از سر گرفته است. تفسیرنگاران به این موضوع اهمیت داده و نوشته اند که این رشته سر دراز خواهد داشت و ممکن است که روسیه از ادامه رعایت قراردادهای دوجانبه دیگر با آمریکا (منعقده در زمان گورباچف) سر باز زند.
مراحل قرارداد «ستارت ـ 1» از سازش بر سر آن در زمان حکومت ریگن تا امضا و مبادله آن در دوران حکومت جورج بوش (پدر) ـ عکس پایین تر، گورباچف و بوش (پدر) را در حال مبادله اسناد قرارداد «ستارت - 1» نشان می دهد. مردی که در وسط دیده می شود مترجم گورباچف است.