زادروز موسولینی و تاریخچه فاشیست

در زمینه این تاکتیک، رومیان از نظامیان ایرانی شنیده بودند که به آنان اندرز داده شده که یک شاخه درخت را به آسانی می توان شکست، ولی اگر چند شاخه را در کنار هم قرار دهند (متحد کنند) شکستن مجموعه آنها کاری آسان نخواهد بود. نظامیان رومی این اندرز را با خود به روم (ایتالیا) بردند و میان مردم پخش کردند که به زبان لاتین، «فاشس (دسته ای از شاخه ها و یا میله ها)» خوانده می شد که بعدا معنای مجازی دسته، گروه و اتحادیه به خود گرفت و در لاتین تازه (ایتالیائی) به صورت «فاشیو» که در جمع می شود «فاشی» درآمد و به تدریج بر سندیکا هم اطلاق شد. در دهه 1870 سوسیالیست های جزیره سیسیل (جنوب ایتالیا) نام اتحادیه خود را «فاشیو سیسیلیانو» گذارده بودند.
پدر موسولینی یک کارگر فلزکار (آهنگر) بود و بنیتو در جوانی بمانند پدرش عقاید سوسیالیستی داشت و با همین افکار، در سال 1914 در میلان «حزب اقدام انقلابی» را با آرمان سوسیالیستیِ ملی (نه جهانی) تاسیس کرد و در عنوان حزب، واژه فاشی (جمع واژه مفرد فاشیو) را به جای «حزب» بکار بُرد که در سال 1921 این نام به «فاشیست ملی ـ اتحاد ملی» تبدیل شد زیرا که موسولینی در عین حال که یک سوسیالیست بود، یک ناسیونالیست هم بود و همه چیز را برای ایتالیا و ایتالیایی ها می خواست.
پس از جنگ جهانی دوم، فاتحان جنگ و مخالفان اندیشه ناسیونال سوسیالیسم و عمدتا کمونیست ها، واژه فاشیست (به معنای حزبی ـ اتحادیه ـ گروهی) را به صورتی در جملات و خطاب به دیگران بکار بردند که مفهوم بی رحم و ظالم به خود گرفته است.
موسولینی در عین حال از دوستداران تاریخ ایران بود و آرزو داشت که ایران بار دیگر جایگاه قدیم خود را در میان ملل جهان به دست آورد و در طول حکومت خود به ایران کمک بسیار کرد، از جمله برای ایران یک نیروی دریایی به وجود آورد که ایران با کمک این نیرو، چند نقطه از اراضی خود در خلیج فارس را از انگلیسی ها پَس گرفت، از جمله پایگاه انگلیسیان در «باسعیدو» را متصرف شد.
موسولینی در جوانی مدتی هم روزنامه نگاری و داستان نگاری کرده بود و داستان او «رفیقه کاردینال» به چندین زبان ترجمه شده و هنوز تجدید چاپ می شود. موسولینی روزنامه «ایل پوپولو دا ایتالیا» را شخصا تاسیس کرده و سازمان، برنامه و شرح وظایف تحریریه اش را نوشته و سردبیرش را منصوب کرده بود.