روز سیاه وال استریت

نگرانی از وضعیت بانک ها از سه شنبه 29 اکتبر 1929 شروع شده بود که در این روز بورس نیویورک (وال استریت) اصطلاحا سقوط کرده بود و از آن پس آمریکاییان دچار ترس و نگرانی از ورشکست شدن بانکها و ... بودند. این وضعیت در جولای 76 سال بعد (14 جولای 2008)، دست کم در یک شهر آمریکا به چشم خورد. شبکه های تلویزیونی آمریکا در این روز در بخش اخبارشان صف طولانی مشتریان شعبه بانک «ایندیماک» در پاسادینای کالیفرنیا (چسبیده به لس آنجلس) را نشان دادند که آن را برای خارج ساختن پس اندازهای خود مقابل این بانک تشکیل داده بودند. این صف بی شباهت به صفوفی نبود که رکود بزرگ دهه 1930 (از 1929 تا 1939) را به دنبال داشت.
صف مقابل شعبه بانک ایندیماک در پاسادینا


14 جولای 2008 مصاحبه با افراد ایستاده در صف بانک «ایندیماک» که هریک گفتند برای رسیدن به گیشه های بانک شش ساعت انتظار کشیده اند (کشیده بودند) حاکی از نگرانی آنان بود. مقامات دولتی برای رفع نگرانی این مردم پی درپی از تلویزیونها اعلام می کردند که دهها سال است که دولت (سازمان اف.دی. آی. سیFDIC) حسابهای بانکی تا صدهزار دلار را بیمه کرده و پول آنان اصطلاحا سوخت نخواهد شد ولی به رغم این اطمینان دادن ها، از طول صف کاسته نمی شد. سرانجام اعلام شد که دولت رأسا اداره امور بانک «ایندیماک» را برعهده گرفته است. با وجود این، باز صف ایستادن ادامه داشت.
به گزارش شبکه های تلویزیونی، تا آخر وقت آن روز (14 جولای 2008) مشتریان بانک مورد بحث یک میلیارد و سیصد میلیون دلار از پس اندازهای خودرا از حسابها بیرون کشیده بودند زیرا که اصحاب نظر پیش بینی کرده بودند که ممکن است چند بانک دیگر هم دچار این وضعیت شوند و سپس اسامی بانکهای متزلزل را فاش ساخته بودند و .... قبلا یک بانک دیگر دچار همین وضعیت شده بود و دولت مدیریت آن را برعهده گرفته بود. شکست بانکها را باید مالیات دهندگان جبران کنند زیرا که درآمد دولت آمریکا تنها از مالیات تامین می شود، در این کشور، منابع تولید غیر دولتی است، حتی چاههای نفت و معادن دیگر. بنابراین، دولت واشنگتن درآمد دیگری جز مالیات ندارد و در صورت ضعف اقتصاد، درآمدها کم و در نتیجه میزان مالیات دریافتی هم نقصان می یابد.
به اظهار منابع آگاه، بازپرداخت نشدن اقساط بدهی ها به بانکها به ویژه بدهی خریداران خانه، از عوامل این مشکل بود. بهای خانه ها به پایین تر از میزان بدهی رسیده بود و لذا بدهکاران در پرداخت اقساط تعلل می کردند. رو به گرانی گذاشتن مایحتاج زندگانی به ویژه سوخت نیز پول اضافی برای افراد باقی نمی گذارد که بتوانند بدهی های خودرا بپردازند.
یورو و دلار

روز بعد (15 جولای 2008) گزارش شد که شاخص بورس نیویوک به همانجا که دو سال پیش بود بازگشته و شاخص کل سهام از رقم یازده هزار پایین تر آمده است حال آنکه تا دو ماه پیش بالای 13 هزار بود. آخر وقت همین روز (15 جولای) اعلام شد که نرخ برابری دلار در برابر «یورو» بازهم پایین رفته و هر یورو با یک دلار و 60 سنت و 38 ده هزارم (6038ر1دلار در برابر هر یورو) معامله شده که پایین ترین نرخ دلار در برابر یورو از زمان پیدایش این پول اروپایی تا آن زمان بود.
در همین روز رئیس شورای پول آمریکا در جلسه سنا به پرسش های سناتورها پاسخ گفت و اصحاب نظر عامل عمده این وضعیت را هزینه سنگین اشغال نظامی عراق و عملیات نظامی در افغانستان بیان داشتند.
در این میان، جورج دبلیو بوش رئیس جمهور وقت آمریکا اعلام کرد که با استخراج نفت «آف شور = ساحلی» آمریکا موافقت کرده است. اصحاب نظر این تصمیم را عملی به منظور کاستن از نگرانی اتباع تلقی کرده و گفته بودند که اولا این تصمیم هنگامی عملی خواهد شد که به تصویب کنگره برسد که کنترل آن اینک (در آن سال) در دست دمکراتهاست و ثانیا نفت تولیدی آمریکا (نفت تولید داخلی) ارزانتر از نفت وارداتی نخواهد بود زیراکه در آمریکا، قیمت را کمپانی ها و بازار تعیین می کنند نه دولت.
یک رسانه آمریکایی این تصویر را با خبر موافقت بوش با استخراج نفت «آف ـ شور» منتشر کرده بود


برخی رسانه ها خبر و عکس پرنس بندر بن سلطان شاهزاده سعودی و سفیر سابق این دولت در واشنگتن و دوست خانوادگی بوش را که به مسکو رفته بود با «دمیتری مدودف» رئیس جمهوری وقت روسیه منتشر کرده و نوشته بودند که سعودی ها «وقت شناس» شده اند. این دیدار 12 جولای 2008 در کرملین صورت گرفته بود. این عکس که در پایین آمده است، تصور پرنس بندر با جورج بوش در مزرعه او در تکزاس را که باهم خیلی خودمانی به نظر می رسند در ذهن تداعی می کند. جورج بوش و معاون وی «چنی» هم سابقه فعالیت در معاملات نفتی داشتند.پرنس بندر یک زمان با بوش و زمانی دیگر با مدودف و هربار با لباسی متفاوت