اعزام نخستین دانشجویان ایرانی به انگلستان

این تصمیم که از سوی عباس میرزا ولیعهد وقت گرفته شده بود به تایید وزیر اعظم هم رسیده بود و سبب اتخاذ این تصمیم افزایش رفت و آمد فرستادگان انگلستان به ایران و نیاز مُبرم به مترجم ماهر و مورد اعتماد بود و نیز کسانی بود که انگلستان را دیده و از اوضاع واقعی آن و زندگانی مردمش آگاه باشند.
سه سال بعد (سال 1814)) به همین ترتیب پنج دانشجوی دیگر از سوی عباس میرزا به انگلستان فرستاده شدند.
مروری بر تاریخ قاجاریه نشان می دهد که عباس میرزا بیش از هر شاه و شاهزاده این دودمان نگران کشور، منافع آن و آینده اش بود. خاطرات ژنرال گاردان فرستاده ناپلئون به ایران که برای مدتی همنشین عباس میرزا بود حکایت از علاقه ولیعهد فتحعلی شاه به پیشرفت کشور و حفظ تمامیت و حاکمیت آن می کند.
«گاردان» نوشته است که عباس میرزا به خوبی می دانست که تا اکثریت مردم؛ باسواد، روشن و خواستار ترقی نشوند کشور پیشرفت نخواهد کرد. به نوشته گاردان، عباس میرزا بارها گفته بود که مردم کشور به همان اندازه که در اندیشه خانواده خود هستند باید به وطن و جامعه ملی نیز بیاندیشند.
گاردان نوشته است که یک بار عباس میرزا از او پرسید که چه بایدکرد تا ایرانیان به پای اروپاییان برسند، آیا خواب و خوراک در پیشرفت انسان نقش دارد؟.
عباس میرزا پیش از پدر خود درگذشت و نتوانست شاه شود.