یک روز پیش از این خودکشی ـ که قبلا در تاریخِ روزنامه نگاری به این شکل سابقه نداشت (خودسوزی یک روزنامه نگارِ شناخته شده، مقابل مجتمع ادارات دولت، در خیابان و رو به روی ایستگاه مترو)، آپارتمانِ بانو ایرینا توسط ماموران پلیس جستجو شده بود و این ماموران که در جستجوی اسناد احتمالی ارتباط ایرینا با مخالفان دولت بودند؛ یادداشت ها، لَپ تاپ و فلَش های او و لَپ تاپ ها و موبایل ها ـ سلفون های شوهر و دخترش را با خود بردند.
ایرینا چند ساعت پیش از خودکشی در صفحه فیس بوک خود خطاب به مخاطبانش نوشت:
“I ask you to blame the Russian Federation for my death”
(از شما ـ مخاطبان یادداشت ـ می خواهم که دولت فدراسیون روسیه را مسئول مرگ من بدانید).
بانو ایرینا که از منتقدان برخی کارهای دولت بود در بهار سال 2019 متهم به تشویق شهروندان به شرکت در راهپیمایی بزرگداشت Boris Nemtsov شده بود که در دادگاه در دفاع از خود گفته بود که مقالهِ ژورنالیستی نوشته بود که تعبیر و حَمل بر تشویق مردم به راهپیمایی شده است. نوشتهِ او از قواعد مقاله نگاری خارج نبود و مقاله نگاری همانا ابراز نظر است که آزادی ابراز نظر در همه قوانین ملّی و بین المللی تضمین شده است. با وجود این، دادگاه وی را به پرداخت جریمه نقدی محکوم کرد.
ایرینا یک بار هم نامزد عضویت در دوما (مجلس روسیه) از منطقه خود شده بود که رای کافی بدست نیاورد. شهر نیژنی (قبلا گورکی) یک شهر صنعتی ـ فرهنگی است و زمانی مرکز اتومبیل سازی روسیه بود که در جریان جنگ جهانی دوم، لوفت وافِه (نیروی هوایی آلمان) چندین بار آن را بمباران و تخریب کرد.
گزارش های مربوط به خودکشی بانو ایرینا، انعکاس وسیع جهانی داشت و بیش از خبر ابتلاء دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا به بیماری ویروس کرونا و انتقال به بیمارستان، 32 روز پیش از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا.
در ویکیپدیا که درج مطلب در آن آزاد است، سرگذشت ایرینا وارد شده است ولی چون شماره کُدها و قوانین مربوط به اتهامات هم در آن درج شده است بوی دولتی نویسی می دهد!.
همچنین بخوانید:
ترور رئیس جمهور فرانسه به دست یک آنارشیست روسربوده شدن و قتل رهبر سوسیالیست های ایتالیا
واکنش رسانه ها به حرکات عجیب و غریب خروشچف
روزی که عرفات به فلسطین بازگشت
