زمانی که پانزرهای آلمان فرانسه را درهم می نوردیدند

تاکتیک نظامی آلمانی ها مهمتر از جنگ افزارهایشان بود. هر لشکر پانزر دارای دو تیپ تانک و یک تیپ پیاده موتوری بود که افراد هنگهای این تیپ پیاده موتوری از حمله افراد (پیاده نظام) با سلاح ضد تانک به تانکها جلوگیری می کردند و این واحدها تحرّک زیاد داشتند.
انگیزه تعرّض آلمان به لهستان این بود که می خواست اراضی پروس را که مناطق اصلی آلمان بوده اند و طبق قراردادهای پایان جنگ جهانی اول (قراردادهای ورسای) به لهستان داده شده بودند پس بگیرد و آلمانی های اروپا را به زیر یک پرچم بیاورد. دولت های لندن و پاریس ـ فاتحان جنگ جهانی اول ـ که خود در نشست ورسای بخش هایی از پروس را به لهستان داده بودند تمامیت این کشور (لهستان) را تضمین کرده بودند و لذا به آلمان اعلان جنگ دادند. مسئله اراضی پروس به سبب شکست آلمان در جنگ جهانی دوم به حال خود مانده و آتشی است در زیر خاکستر. دادن بخش هایی از پروس به لهستان، یک انتقامگیری لندن و پاریس از مردم آلمان بود.
نیروهای آلمانی در همان ماه (می 1940) پس از تصرف هلند و بلژیک، از خط دفاعی ماژینو که ارتش فرانسه به آن چشم امید دوخته بود، به آسانی گذشته بودند. از نظامیان کمکی انگلستان به فرانسه هم کاری ساخته نشد و این نیروها در ماه ژوئن با یک بی نظمی بی سابقه و تحمل تلفات از «دونکِرک» فرار کردند.
پیشتاز سپاهیان آلمان در خاک فرانسه «پانزر هفتم» به فرماندهی «اِروین رومل» بود که برق آسا خودرا به ساحل مانش (کانال میان انگلستان و فرانسه) رسانیده و سپس به موازات دریا در جهت جنوب به پیشروی در خاک فرانسه ادامه داده بود.
فرانسه در اندک مدتی ازپای درآمد. هیتلر که اورا غرور پیروزی فراگرفته بود به جای استفاده از این پیروزی در جهات سیاسی و اقتصادی، به گسترش جنگ در سرزمین های دیگر دست زد و «قاعده درگیری نظامی: در هر نقطه، در یک زمان و اجتناب از درگیری همزمان در دو و یا چند جبهه» را نادیده گرفت و سرانجام شکست خورد و ازمیان رفت. هیتلر همان اشتباه ناپلئون را تکرار کرد و به روسیه که از لحاظ وسعت، بزرگترین کشور جهان است حمله بُرد، حال آنکه قبلا با مسکو پیمان عدم تجاوز امضا کرده بود. اگر آلمان به قلمرو دولت مسکو تعرض نکرده بود، تاریخ جهان مسیر دیگری می پیمود و وضعیت امروز چیز دیگری بود.