اصلاحات نظامی روم بر پایه تشکیلات ارتش ایران باستان

...
تا آن زمان ارتش روم مرکب از مردان داوطلب طبقات اول و دوم جامعه این کشور [اشراف و زمیندارها و ارباب ملک]بود که بدون دریافت دستمزد، و صرفاً به منظورخدمت به وطن [در حقیقت، حفظ اموال خود و بدست آوردن اموال بیشتر از طریق تقسیم غنائم] به جنگ می رفتند و پس از پایان هر جنگ، دیگر عملاً ارتشی وجودنداشت. ماریوس که تاریخ هخامنشیان و نوشته های مورخان یونانی را خوانده و در یک جنگ نیز با ایرانیان روبه رو شده بود عقیده داشت که روم به ارتشی دائم مرکب از همه داوطلبان از طبقه پایین تا بالا لازم دارد که سپاهیگری را نه تنها خدمت به وطن بلکه شغل و منبع درآمد قرار دهند و به مدت ۲۰ سال، شب و روز آماده خدمت باشند و در سربازخانه ها بسر برند. این پیشنهاد ژنرال ماریوس به تصویب رسید و روم در سایه آن دارای یک ارتش دائمی نیرومند شد و قرنها ابر قدرت باقی ماند. این رویداد در تاریخ عهد باستان «رفورم نظامی گایوس ماریوس» عنوان گرفته است. وی چندبار به سمت کنسول روم انتخاب شد و یک بار رقیب خودرا روانه جنگ با مهرداد پادشاه ایرانی تبار پنتوس (منطقه ای در حاشیه دریای سیاه) کرد.