مرگ تدریجی نشریات چاپی و شبکه های تلویزیونی

در این نشست، روزنامه نگاران حرفه ای و استادان دروس روزنامه نگاری و ناشران شرکت کرده بودند.
تا آن زمان (سال 2007)، کاهش متوسط تیراژها از 9 درصد بیشتر نشده بود. این کاهش از سال یکم قرن 21 آغاز شده بود. در پایان جلسات ماه اپریل 2007، علل این کاهشِ مخاطبان رسانه های مورد بحث، کشف و اعلام شده بود که جمع بندی این علل از این قراربود:
1 ـ قرارگرفتن اخبار خبرگزاری ها در اینترنت که قبلا تنها برای مشترکین (رسانه ها) ارسال می شد.
2 ـ قرارگرفتن اعلان های کوتاه کلاسه شده (نیازمندی ها) و آگهی های تجاری در اینترنت (نِت ورک ها، آنلاین ها و ضمیمه اخبار آنلاینِ رسانه ها در سرچ انجین ها و ...) که قبلا به صورت ضمیمه (پری پرینت) درلای روزنامه ها توزیع می شد و یا اینکه چندین صفحه از روزنامه به چاپ آنها اختصاص می یافت که مورد نیاز مُبرم مردم بوده اند.
3 ـ تغییر روانشناسی مردم قرن 21، عادت آنلاین خوانی و کم حوصله شدن آنان و بیزاری از سیاستبازی ها و جلب توجه ایشان به اخبار کوتاه، اخبار تصویری، کاریکاتور و مطالب حاشیه ای و آموزش دهنده.
4 ـ خروج تدریجی خبرنویسی از قاعده و اصول خود (قرارداده نشدن عناصر ششگانه هر خبر در زیر هم بر حسب اهمیت عناصر و تنظیم به صورت هرم = مثلث معکوس، که مخاطب با خواندن پارگراف اول ـ لید خبر ـ متوجه رویداد شود و اگر موضوع برایش جالب نباشد وقت خودرا صرف خواندنش نکند و پشیمان و عصبی نشود و همچنین نبود همه شش عنصر خبر ـ کی، کجا، کِی، چی، چرا و چگونه ـ تا جای سئوال در ذهن مخاطب باقی نگذارد).
5 ـ جلب روزنامه نگاران ماهر به کار روابط عمومی که از دهه آخر قرن بیستم، علاوه بر مؤسسات، تقریبا هر دولتمرد و سیاستمدار و بازرگان در کنار خود دارد و نیز ایجاد وبلاگ شخصی و پرداختن به آن و آنلاین نگاری.
قرار شده بود که این دریافت ها (نتایج حاصله از نشست)، به رسانه ها منعکس شود تا به اصلاح خود بپردازند. بنیاد نوسازی نیز تصمیم گرفته بود که هر سال و یا هر دو سال یک نشست در این زمینه تشکیل دهد.
با توجه به نتایج نظر سنجی ها، رِیتینگ ها و آمار تیراژها؛ اواخر بهار 2009 اعلام شد که که نشریات و شبکه های تلویزیونی به دلیل کمبود روزنامه نگار ماهر و حرفه ای (فردی که روزنامه نگاری را پیشه ـ تنها شغل ـ مادام العمر خود قرار داده باشد)، توصیه های سال 2007 تماما به اجرا در نیامده بود و میزان کاهش تیراژ نشریات به هفده درصد و مخاطبان شبکه های تلویزیونی به شش درصد رسیده بود و در نظر سنجی ها 11 درصد خریداران روزنامه ها هم گفته بودند که عادت خرید و دریافت روزنامه (ازطریق هُم دلیوری ـ به خانه رسانی) را از دست نداده اند ولی حوصله بازکردن و خواندن آنها را نیافته اند و به همین ترتیب اخبار تلویزیون ها که برای اطاق پخش می شده و آنان توجه به آن نداشته اند زیرا خبرها گزینشی و برحسب منافع و سیاست صاحب رسانه بوده و از قلم افتاده زیاد است. که بازهم توصیه شد نشریات و شبکه های تلویزیونی ضمن بازگشت به اصول خبرنویسی اصیل (خبر مطلق، کوتاه و بدون لفّاظی و جهت گیری) به آنلاین خود (ادیشن اینترنتی) نیز توجه کنند زیرا که جبر زمانه این تغییر تاریخی را ایجاب می کند. اِعمالِ نظر فقط از طریق تفسیرها باشد، نه اخبار مطلق.
نشست سال 2010 بنیاد نوسازی روزنامه نگاری از سی ام اپریل (دهم اردیبهشت) کار خودرا در دانشگاه سانفرانسیسکو آغاز کرد که چهار روز طول کشید. در آستانه این نشست اعلام شده بود که بر میران افت تیراژها در شش ماه گذشته (از اکتبر 2009 تا مارس 2010) هشت و هفت دهم درصد اضافه شده بود و با این حساب، اصحاب نظر گفته اند که جلوگیری از مرگ تدریجی نشریات چاپی تقریبا محال به نظرمی آید و باید توصیه به گسترش و بهبود «آنلاین» هر نشریه و شبکه های تلویزیونی شود و نشریات، مجله هفتگی دایر کنند (نه هفته نامه، مجله با کاغذ خوب و مطالب تکمیل شده و پُر از تصویر)، زیراکه که اُفت تیراژ مجله ها هنوز [سال 2010] از یک درصد بیشتر نشده است [نشده بود].
سه ماه بعد گزارش شد که بهای لپ تاپ ها تا حدود سیصد دلار کاهش یافته و تولید انبوه «مینی لپ تاپِ ده اینچی که در کیف دستی هر بانو جای می گیرد و آندرویدها و سِلفون ها» دسترسی هر فرد را به سایت های خبری موجود در اینترنت میسر ساخته است.
در همین گزارش آمده بود که گلایه مخاطبان از سرچ انجین ها و از تکرار یک مطلب، روزافزون است. این مخاطبان که صدایشان به گوش کمیسیون دولتی ارتباطات آمریکا (اف سی سی) هم رسیده بود گفته بودند که این سرچ انجین ها مطالب نشریات و تلویزیونهای مورد نظر خودرا (رسانه های مشتری و مندرج در لیست شان) را در شبکه قرار می دهند نه همه را که عادلانه و منصفانه نیست.
بنیاد نوسازی روزنامه نگاری (ژورنالیسم) در نشست سال 2017 خود بر عوامل کاهش تیراژ نشریات و مخاطبان شبکه های تلویزیونی، گسترش توجه به سوشیل میدیا و «شهروند ـ روزنامه نگار» را اضافه کرد و آن را در موارد متعدد، از عوامل تضعیف ژورنالیسم اعلام کرد و از افتادن رسانه های حرفه ای به دست اشخاص و کمپانی های خارج از این حرفه نیز ابراز نگرانی کرد. در دو دهه نخست قرن 21 و بویژه از سال 2010 کمپانی های بزرگ و برخی سرمایه داران با هدف تأمین منافع خود و حمایت از سیاستمداران مورد نظر، روزنامه های بزرگ را خریداری کرده اند ازجمله واشنگتن پست و مقداری از سهام نیویورک تایمز و ... را. آنها قبلا سهام رادیو تلویزیون ها را خریده بودند. برخی از نشریات خریداری شده، اخبار را به صورت گزینشی درج و برخی از عناصر خبر را حذف و مطالبی دیگر بر آن اضافه می کنند. ابراز نظر با هر مخالفتی در قالب مقاله مانعی ندارد ولی نه در قالب خبر. همین مسئله بزرگ قرن 21، دارد مخاطبان را متوجه سوشل میدیا می کند که مطالب اینها هم شخصی و نادقیق است.
در این نشست، پوشش ندادن تعمدی برخی از رویدادها و نفرستادن خبرنگار به برخی صحنه ها و نادیده گرفتن وضعیت برخی از افراد نیز سانسور تلقی شده بود و .... همچنین از سیاسی کاری و سودجویی سرچ انجین ها که کارشان شده است تبعیضی، ابراز نگرانی شده بود.
در نشست سال 2019 کاهش کم سابقه تیراژها و مخاطبان، منحصرا آنلاینی شدن حدود یک سوم نشریات، تعطیل شدن و فروش ساختمان های دفاتر بسیاری از روزنامه ها و تغییر روانشناسی و عادت خبرخواندن و خبر دیدن مورد بحث قرار گرفته بود و نیز زیان افزایش اینترنتی شدن آگهی ها و ارسال ایمیلی آنها به متقاضیان و علاقه مندان برای رسانه های همگانی (مَس میدیا).
طبق گزارش میدیا ریسرچ ها، در پی همه گیر شدن (پاندمیک) بیماری ناشی از ویروس کرونا (کووید ـ 19) از آغاز سال 2020، ترس از آلوده شدن نشریات به این ویروس در جریان توزیع آنها، آهنگ کاهش تیراژها را بیشتر کرده است.