رسانه های آمریکا درگزارش های اپریل 2006 خود اشاره کرده بودند که مصرف کنندگان آمریکایی جورج بوش و معاونش «چنی» را در این ماجرا «بی نظر» نمی دانند زیرا هر دو سابقه فعالیت نفتی داشته اند و بانو «رایس» وزیر امورخارجه وقت آمریکا هم قبلا مدتی با کمپانی نفتی «شِوران» همکاری داشت، ولی صحبت از این است که این پول اضافی ناشی از افزایش قیمت به جیب چه کسانی می رود زیرا که تنها حدود نیمی از این بها صرف خرید نفت خام می شود.
رسانه های آمریکا برای این پرسش، بعدا پاسخ پیدا کرده و این پاسخ را از جزئیات مربوط به دریافتی «لی ریموند» رئیس کل (سی. ای. او.) کمپانی نفتی اکزان ـ موبیل که همان وقت بازنشسته شده بود به دست آورده بودند. وی ـ یک مهندس شیمی ـ 98 میلیون دلار پاداش بازنشستگی، 48 میلیون دلار پاداش کارکرد در سال 2006 دریافت کرده و از آن پس نیز هر سال 42 میلیون دلار حقوق بازنشستگی می گیرد.
تفسیرنگاران این رسانه ها نظر داده بودند که مسئله نفت در آینده بیش از گذشته حساس و به پیچیدگی کامل نزدیک خواهد شد زیرا که میزان مصرف، مالیات دولت های مصرف کننده بر فروش آن، دلال بازی ها و آزمندی کمپانی های نفتی در حال افزایش است. سود خالص کمپانی های نفتی آمریکا در سه ماه اول سال 2006 سر به میلیاردها دلار زده بود که سهم اِکزان از این سود خالص (پس از کسر انواع هزینه ها و مالیات ها) نزدیک به ده میلیارد دلار بود.
در این زمینه، کاریکاتور زیر در اپریل 2006 در روزنامه های آمریکا چاپ شده بود که نشان می دهد هرچه جیب مصرف کنندگان بنزین خالی تر شود، کمپانی های نفت چاق تر و گُنده تر می شوند:
همچنین بخوانید:
آخرین نبرد بزرگ جنگ جهانی اولثبت اختراع موتور بنزینیِ اتومبیل در ژانویه 1886
تظاهرات در آمریکا برای جلوگیری از جنگ عراق در سال 2003
زادروز دو داستان نگار اسلاو
