پیدا شدن جنازه مومیایی شدهِ احتمالا رضاشاه پهلوی

همان روز در این زمینه اظهارنظرهای متعدد شد. ولی از آنجاکه در ایران مومیایی کردن اجساد صورت نگرفته است احتمال قریب به یقین داده شده است که جسد متعلق به رضاشاه پهلوی باشد که شیخ صادق خلخالی قاضی وقت دادگاه شرع، کار تخریب آرامگاه او را از 21 اردیبهشت 1359 (درست 15 ماه پس از حذف سلطنت) آغاز کرده بود. در محل آرامگاه رضاشاه، شماری از مقامات پیشین ازجمله دو نخست وزیر مدفون شده بودند و سال ها، مقامات ارشد سایر کشورها که در سفر رسمی به ایران می آمدند ـ طبق برنامه ـ از آنجا دیدار می کردند. تخریب آرامگاه رضاشاه چند روز طول کشیده بود زیراکه ساختمان مستحکم بود.
در نخستین روز تخریب، شیخ صادق خلخالی تا ساعت سه بامداد در محل حضور داشت. به گزارش روزنامه های وقت، گروهی از مردم در محل حاضر شده و گریه می کردند. خلخالی درباره این جمع به خبرنگار روزنامه اطلاعات (که اظهارات او در صفحه دوم شماره 22 اردیبهشت 1359 این روزنامه ـ شماره 16139 درج شده است) گفته بود: به اینها گفتم که متأثر نباشند و بر تخریب گور طاغوتیان گریه نکنند، ولی به نظر می رسد که این عده هنوز امیدهایی در دل دارند که نمی خواهند بنای طاغوتی تخریب شود. این افتخار است که مقبره دوران پهلوی را خراب کنیم تا اثری از آنان باقی نمانَد.
تخریب بنا به رغم مخالفت ابوالحسن بنی صدر رئیس جمهور وقت صورت گرفت. بنی صدر مانع این کار شده بود ولی زورش نرسیده بود. به گزارش روزنامه اطلاعات (مندرج در صفحه دوم شماره 22 اردیبهشت 1359 این روزنامه)، بنی صدر آن روز در پایان جلسه شورای انقلاب به خبرنگاران گفته بود: "تخریب این ساختمان کار غلَطی بود. در این محل می توانستیم موزه برپا کنیم. من چند بار به ایشان (شیخ صادق خلخالی) گفتم که این کار را نکند، امّا متاسفانه این خودکامگی ها وجود دارد. بالاخره یک مقام باید به این کار رسیدگی کند و ببیند که ایشان (خلخالی) چه حقی داشتند که این کار را کرده اند.".
رضاشاه پهلوی (متولّد مارس 1878 ـ اسفندماه) که تا سپتامبر 1941 بر ایران حکومت کرد پس از اشغال نظامی ایران که اگر خیانت چند فرمانده نظامی و سیاستمدار در کار نبود به آن آسانی صورت نمی گرفت کناره گیری کرد و دولت لندن ـ یکی از اشغالگران ـ او را نخست به جزیره موریتوس (موریس) و سپس به آفریقای جنوبی تبعید کرد که در 26 جولای 1944 (66 سالگی) در ژوهانسبوگ بر اثر بیماری قلب درگذشت. چون جنگ دوم جهانی هنوز درجریان بود فرزندش محمدرضاشاه، جنازه پدر را به مصر انتقال داد که در اینجا مومیایی و در مسجد الرفاعی نگهداری شد و در ماه می 1950 (اردیبهشت 1329) پس از آماده شدن آرامگاه، به ایران منتقل و دفن شد. خلبان هواپیمای حامل جسد ـ طبق دستور ـ در مسیر خود به ایران جسد را بر فراز کعبه طواف داده بود.
در پی خروج محمدرضاشاه از ایران در دیماه 1357 گفته شد که وی جسد پدرش را با خود برده است که این مطلب که تایید دیگری نداشت توسط فرح پهلوی (بانوی شاه) تکذیب شده است. به علاوه، عمل خارج ساختن جسد از جای خود و انتقال به هواپیما کار یک فرد نمی توانست باشد و در این مدت کسی ظاهر نشد که بگوید شاهد انتقال جسد بود. به نوشتهِ تاریخ نگاران اروپا و آمریکا، پهلوی دوم هنگام تَرک کشور با اطمینان هایی که یافته بود باور نداشت که رفتن او بدون بازگشت باشد که جسد پدر را با خود ببرَد.
به گزارش دویچه وله (صدای آلمان)، پرنس رضا پهلوی در توئیت خود نوشته است که "بررسی‌ همه شواهد و جوانب" نشان می‌دهد که جسد به رضاشاه (پدر بزرگ او) تعلّق دارد و خواسته است که به همانگونه که سزاوار و شایسته او (رضاشاه) است به خاک سپرده شود.
در زیر، کپی صفحه اول روزنامه اطلاعات مورّخ 22 اردیبهشت 1359 حاوی تیتر تخریب آرامگاه رضاشاه درج شده است:



مقبره رضاشاه در شهرری پیش از تخریب


تصویر جسد به دست آمده طبق گزارش های رسانه ای