ادعای عُمّان نسبت به قشم به تحریک دولت لندن و ...

در این میان، دولت لندن را که نقشه خارج ساختن غرب افغانستان امروز از حاکمیت هزاران ساله دولت ایران به سر افتاده بود سیاست دگر آمد و سعید بن احمد ساکت شد. دولت لندن که نمی خواست ایرانیان با ادامه ادعای مقام عُمّانی تحریک و آماده شوند، دو سال بعد ـ از تهران خواست که از هرات خارج شود و چون پاسخ موافق نشنید در نوامبر 1856 اعلان جنگ داد و در پی خرمشهر و خارگ، در ژانویه 1857 بوشهررا متصرف و ... و آن دو سال ـ فاصله ادعای عُمان و اخطار لندن به خروج از هرات ـ کافی بود که لندن با مسکو به سازش برسد و دست روسها برای تصرف آسیای میانه تا آمودریا (رود جیحون) بازگذارده شود به این شرط که برسر غرب افغانستان از تهران حمایت نکنند.
از زمان ورود نظامی انگلیسی ها به خلیج فارس در اوایل قرن هفدهم، این دولت هرگاه که اقتداری از دولت ایران مشاهده می کرد و یا اینکه امتیازی می خواست، اعراب خلیج فارس را علیه تهران برمی انگیخت. در دهه دوم سلطنت رضاشاه پهلوی که با کمک موسولینی به اشاره هیتلر دارای نیروی دریایی موثر شده بود، لندن حالت تدافعی به خود گرفته بود زیراکه ناوگان تازه ایران چند پایگاه آن را گلوله باران و متصرف شده بود ـ همان ناوگانی که در شهریور 1320 به دست انگلیسی ها نابود شد. اوایل دهه 1970 و تقریبا همزمان با اعلام خروج نظامی انگلستان از شرق سوئز، ایران که طبق پیمان 1959 متحد تنگاتنگ آمریکا بود سه جزیره از جزایر اشغالشده خودرا با توسل به زور پس گرفت. اینک وضعیت چیز دیگری است؛ آمریکا در منطقه خلیج فارس استقرار نظامی دارد، با عراق و افغانستان پیمان استراتژیک مشترک امضاء کرده، با جمهوری های آذربایجان و ترکمنستان دوستی دارد و اعراب منطقه ثروتمند شده و جنگ افزاری به نام «پول» در دست دارند.