درگذشت مهدی بازرگان، نخستین رئیس دولت انقلاب

وی برای درمان بیماری قلب عازم سویس بود که در هواپیما وضعیت مزاجی او رو به وخامت گذارد، از فرودگاه به بیمارستان منتقل ولی سودی نبخشید و فوت شد.
بازرگان که در جامعه ایران به پرهیزگاری، پارسایی و فروتنی معروف بود از چهره های برجسته و خستگی ناپذیر مبارزات سیاسی ملت ایران در قرن 20 بشمار می رود که نهضت آزادی را با اطلاع دکتر مصدق به اتفاق شماری دیگر ازجمله آیت الله طالقانی و دکتر سحابی در سال 1961 (1340) تاسیس کرد. بازرگان در طول عمر خود هیچگاه در تلاش برای استقرار دمکراسی و آزادی مکث نکرد. وی از دانشجویان اعزامی به فرانسه در اوایل دهه 1930 بود که مهندسی خواند و دربازگشت به ایران، استاد و رئیس دانشکده فنی دانشگاه تهران شد. بازرگان از یاران دکتر مصدق بود و از اعضای هیات خلع ید از انگلیسی ها در صنایع نفت که بعدا مسئولیت شرکت ملی نفت را هم برعهده گرفت. بازرگان که چهره ای عمیقا مذهبی بود در زمان حکومت دکتر مصدق مدتی هم دستیار او بود. بازرگان پس از تاسیس نهضت آزادی، با جمعی از همفکران خود از جمله آیت الله طالقانی به زندان افتاده و محاکمه شده بود. او چندبار دگر هم دستگیر و بازداشت شده بود. وی پنجم فوریه 1979 (16 بهمن 1357) در زمانی که هنوز شاپور بختیار نخست وزیر بود از جانب آیت الله خمینی به نخست وزیری دولت موقت انقلاب تعیین شده بود و به این ترتیب، ایران شش روز دارای دو نخست وزیر بود. بازرگان این سمت را به مدت 9 ماه و چند روز و تا 13 آبان 1358 (روز تصرف سفارت آمریکا) برعهده داشت و کناره گیری کرد. علت عمده کناره گیری بازرگان از نخست وزیری را مداخله افراطیون مذهبی در امور دولت او ذکر کرده اند. وی پس از کناره گیری از این سمت، عملا در جناح مخالف قرار گرفته بود ولی شخص او تحمل می شد. مهدی بازرگان در نخستین انتخابات مجلس شورای اسلامی به نمایندگی از ساکنان تهران به مجلس رفت.
درباره وفاداری بازرگان به آزادی و دمکراسی این اشاره کافی است که در طول اقامت در فرانسه پس از تعرض نظامی هیتلر به آن کشور دست به اسلحه بُرد و در کنار نیروهای مسلح مقاومت فرانسه قرارگرفت.