سقوط گجرات هند به دست پرتعالی های استعمارگر

نیروهای حکمران گجرات سی برابر پرتغالی ها بودند ولی چون اسلحه آتشین نداشتند شکست خوردند. هندیان تا زمان این پیروزی، به پرتغالی ها روی خوش نشان نداده بودند که برتری اسلحه (توپ و تفنگ)، آنان را مرعوب کرد. آسیب پذیری دیگر هندیان این بود که یک دولت واحد نداشتند و دولت دهلی بر مناطق جنوبی مسلط نبود.
این رویداد به دولت های اروپایی درس داد که نه تنها باید برتری تسلیحاتی خود را حفظ کنند بلکه نباید امکان دهند که ملل دیگر به جنگ افزار مؤثر دست یابند و نیز با هم متحد شوند. این تجربه پرتغال به صورت یک میراث برای غرب باقی مانده و برایشان یک سیاست عمومی شده است.
در آن زمان جمعیت همه پرتغال به پایه یک شهر هند نمی رسید. جمعیت زیاد مشرق زمین هم عامل دیگری برای ترس استثمارگران بود، و این بیم از وقتی افزایش یافته بود که متوجه شده بودند که این جمعیت از تحمّل تلفات بیمی به دل راه نمی دهد.