زادروز مارشال ژوکف فاتح برلین و قهرمان شوروی

ژوکف که پدرش یک کشاورز فقیر بود، یک سرباز وظیفه در ارتش تزاری بود که در انقلاب بلشویکی اکتبر 1917 شرکت کرد و وارد حزب کمونیست شد. او سپس به عنوان یک سرباز ارتش سرخ در جنگ با ضد انقلابیون شرکت کرد. ژوکف در سال 1939با واحدهای تحت فرمان خود نیروهای ژاپنی را که پس از اشغال منچوری چین به مغولستان تجاوز کرده بودند از آنجا اخراج کرد.
پس ازرسیدن نیروهای ارتش آلمان به دروازه مسکو، خود فرماندهی دفاع از پایتخت را به دست گرفت و با بکارگرفتن آتش وسیع و بی سابقه توپ، در دسامبر1941 آلمانی ها را با تحمل تلفات سنگین مجبور به عقب نشینی کرد و با این که رئیس ستاد ارتش شوروی بود و باید در دفتر خود می نشست، به صحنه شتافت و شخصا به آزاد ساختن استالینگراد پرداخت و موفق شد که بهترین افراد و ژنرالهای آلمان را در آنجا به اسارت بگیرد. سپس به یاری مارشال وروشیلوف در شکستن محاصره طولانی لنینگراد (سن پترز بورگ) شتافت و پس از رفع محاصره، از اوکراین حمله همه جانبه خود به نیروهای آلمان را آغاز کرد که به حمله نهایی سال 1345 انجامید و در آوریل همین سال برلین را تصرف کرد و در شرق آلمان مستقر شد.
ژوکف با وجود انعقاد یک پیمان عدم تعرض میان آلمان و شوروی، قبلا تعرض آلمان به شوروی را پیش بینی کرده بود و همراه با دلایل خود، در این زمینه به استالین هشدار داده بود.
ژوکف به تجربه تاریخ عقیده خاص داشت و می گفت که نباید ترتیبات صلح مانع تمهیدات دفاعی یک کشور شود. ژوکف می گفت که نیروهای بالقوه دشمن باید به مسافت بسیار دور از مرزهای اصلی وطن باشند و با این استدلال تا روزی که زنده بود با تخلیه شرق المان و کشورهای حد فاصل اروپای غربی و روسیه مخالف بود. آن چه که از سال 1989در اروپا با موافقت سران مسکو انجام شد درست عکس عقاید ژوکف بوده است.
مطبوعات غرب که روانشناسی استالین را می دانستند در بزرگ کردن ژوکف و این که او برنده جنگ با هیتلر بود تلاش بسیار کردند و به این وسیله اورا از چشم استالین که می خواست پیروزی به نام او در تاریخ ثبت شود انداختند و استالین برای کوچک کردن ژوکف اورا برکنار و به یک کار کوچک در «اودسا» گمارد.
پس از درگذشت استالین، ژوکف به قدرت بازگشت و در سال 1955 وزیر دفاع و در سال 1957 عضو کمیته مرکزی حزب کمونیست شد. ژوکف که عقیده به نوسازی لاینقطع تسلیحات و باز نایستادن از کار ساختن سلاحهای هرچه پیشرفته تر داشت راه را برای برتری تسلیحاتی روسیه باز کرد. او بود که گفت سلاحهای پیشرفته به خودی خود مانع جنگ می شوند (فرضیه بازدارندگی) زیرا که یک دولت تا مطمئن به پیروزی نشود دست به نعرض نمی زند.
طبق این فرضیه ژوکف که نظرات او در آکادمی های نظامی تدریس می شود اگر همه کشورها بتوانند ازسلاحهای دفاعی لازم برخوردار شوند، دیگر جنگی روی نخواهد داد. «ضعف نظامی» باعث جنگ می شود.
وی گفته است که هیچ کس نمی تواند پایان یک جنگ و نتایج آن را پیش بینی کند. ژوکف در جنگ تعرضی معتقد به نیروی ورزیده، متحرک، کم و سرباز حرفه ای بود و در جنگ دفاعی عکس این نظر را داشت. از او نقل کرده اند که تا دست یافتن به سلاحهای برتر، می توان برای بازداشتن حریف، به دروغ و خدعه هم متوسل شد و خود را دارای این نوع سلاحهایی وانمود کرد. از گزارش هایی که در باره ژوکف نوشته شده چنین بر می آید که وی اوضاع امروز جهان را که قدرتهای بزرگ مانع از دسترسی کشورهای کوچکتر به سلاحهای پیشرفته و موثر خواهند شد پیش بینی کرده بود. او همچنین اواخر عمر ابرقدرت شدن چین و اروپای غربی را پیش بینی کرده بود و گفته بود که رقابت های اقتصادی شدیدا افزایش خواهد یافت.
ژوکف در دوران خروشف چندی مورد توجه او بود که چون با برنامه همزیستی مسالمتآمیز خروشچف با غرب میانه خوبی نداشت و می گفت که یکی از دو قدرت بالاخره از سر راه دیگری باید کنار برود از چشم وی افتاد.
پس از برکناری خروشچف، ژوکف دوباره مورد توجه قرار گرفت و سپس باز نشسته شد و به نوشتن کتاب از جمله خاطرات خود روی آورد و در سال 1974 درگدشت و شاهد کنار رفتن شوروی از برابرغرب و فروپاشی آن نشد تا رنج ببرد.