گروگانگیری کارکنان سفارت آمریکا در تهران در نوامبر 1979

.. ـ از همان لحظه شکست جرالد فورد در انتخابات نوامبر سال 1976 می دانست که جیمی کارتر برای کاستن از اختیارات او کارهایی خواهد کرد و .... کارتر اواخر سال 1978 (1357 هجری و سال انقلاب) از طریق ماموران خود با 150 تن از افسران ارشد ایران تماس گرفته بود و به آنان اشاره کرده بود که از شاه حمایت بی چون و چرا نکنند و آنان این اشاره را برای خود این گونه تفسیر کرده بودند که شاه، دیگر مورد حمایت آمریکا نیست و رفتن او مانعی نخواهد داشت. رودی نوشته بود که پس از پیروزی انقلاب، این 150 افسر اعدام و یا آواره سایر کشورها شدند و ....
به باور رودی، پذیرش شاه به آمریکا در نوامبر 1979 جهت درمان سرطان که بهانه تصرف سفارت آمریکا در تهران [در همان ماه] و گروگانگیری 444 روزه قرارگرفت و مآلا به شکست کارتر در انتخابات نوامبر 1980 انجامید، یک طرح جمهوریخواهان برضد کارتر بود. کارتر به اصرار هنری کیسینجر [جمهوریخواه] بود که اجازه داد شاه وارد آمریکا شود. این بار نقشه تصرف سفارت آمریکا دقیقا و به دور از چشم دولت موقت (مهدی بازرگان) طرح و اجرا شد که فصلی از تاریخ عمومی را تشکیل داده است ـ فصلی که هنوز باز است. هدف عمده از تصرف سفارت و گروگانگیری؛ کوتاه کردن کامل دست آمریکا از ایران، نشنیدن دیکته ها و اندرزهای واشنگتن، به دست آوردن اسناد عملیات محرمانه و شناخت عوامل داخلی آمریکا در ایران و به استناد این مدارک؛ سرکوب کردنشان، کنار گذاشتن دولت مهدی بازرگان [که مورد تایید واشنگتن بود که این دولت خواسته بود یک دولت لیبرال دمکرات و نه اسلامیست شیعه زمامدار ایران باشد] و ... بود که عملی و همه هدفها از تصرف سفارت تامین شد. تصرف سفارت در جریان بررسی و تصویب اصل به اصل قانون اساسی و بویژه اصل ولایت فقیه صورت گرفت. به این ترتیب، سیاست کارتر یک دوست استوار و قدیمی آمریکارا تبدیل به یک دشمن سوگند خورده کرد.
یکی از مستندات «کریستوفر رودی» به بی تفاوتی جیمی کارتر نسبت به بقاء نظام سلطنتی ایران در جریان انقلاب این بوده است که کارتر دولت موقت انقلاب را کمتر از دو روز پس از سقوط حکومت شاپور بختیار یعنی اواخر وقت 23 بهمن 1357 برسمیت شناخت و این اقدام خودرا در یک مصاحبه عمومی اعلام داشت که آماده همکاری با دولت مهدی بازرگان است [بدون اشاره به نظام اسلامی که آیت الله خمینی قبلا آن را اعلام کرده بود.]. آژانس پارس (خبرگزاری ملی ایران که بعدا به خبرگزاری جمهوری اسلامی تغییر نام داده و اختصارا؛ ایرنا) همان ساعت خبر آن را برپایه گزارش خبرنگار خود در نیویورک به رسانه های ایران داد که روز بعد (24 بهمن 1357) انتشار یافت به این شرح (کپی از روزنامه اطلاعات):
پیشتر از «کریستوفر رودی»، مجله نیوزویک در آخرین شماره ماه فوریه 1979 خود گزارش از ابتلاء شاه به بیماری اختلال در سیستم گردش خون در طول عمر و در نتیجه نرسیدن خون کافی به مغز و عوارض ناشی از آن داده بود که خبرگزاری ها آن را نقل کرده بودند و روزنامه های تهران ترجمه این خبر را در شماره های دوم اسفند 1357 به دست چاپ داده بودند از این قرار (کپی از روزنامه اطلاعات):
نخستین ورود مسلحانه افراد یک کمیته محلی به سفارت آمریکا در تهران، 3 روز پس از پیروزی انقلاب و بیست و پنجم بهمن ماه 1357 صورت گرفته بود که ماجرا هنوز صورت معمّا دارد. یک مقام دولت موقّت (دولت مهدی بازرگان) در آن روز گفته بود که این افراد از چریکهای فدایی (کمونیست) هستند ولی کمیته مرکزی انقلاب آنان را عوامل ساواک منحله اعلام کرده بود!. این افراد که انگشت شمار بودند چند ساعت بعد، پس از مداخله دکتر یزدی ـ مقام برجسته دولت موقت ـ آنجا را ترک کردند. مطبوعات تهران این ماجرا را دست کم گرفته بودند و روزنامه اطلاعات خبر آن را در چند سطر در صفحه ششم شماره آن روز خود چاپ کرد ولی مطبوعات و بویژه مجله های خبری آمریکا عکسی از این افرادرا با سولیوان سفیر وقت چاپ کرده و نوشته بودند که افراد کمیته حاج ماشاء الله قصّاب مسلحانه وارد سفارت شده و یک تفنگدار را که در برابرشان ایستادگی کرده بود مجروح کرده بودند.
تفسیرها حکایت از ساختگی و طبق برنامه بودن قضیه می کرد تا نشان داده شود که رئیس جمهور وقت آمریکا در سقوط سلطنت نقش نداشته است.
پس از انقلاب، هرکس که چند جوان و تعدادی تفنگ [ربوده شده از پادگانهای نظامی و مراکز پلیس] در اختیار داشت می توانست در تهران کمیته تشکیل دهد؛ بگیرد و ببندد و مصادره کند.