روزی که «لولا دا سیلوا» بالاخره رئیس کشور برزیل شد

او دبیرستان شبانه فنی را به اتمام رساند و در یک کارخانه چوب بری و ورق آهن «رنده گر» شد و برادرش به حزب کمونیست پیوست. دا سیلوا که ارّه کارخانه نیمی از یک انگشت کوچک اورا قطع کرده است همان زمان کارگران کارخانه را تشویق به تاسیس اتحادیه برای دفاع از حقوق خود کرد. نخستین زنش به دلیل نداشتن پول بیمارستان، هنگام وضع حمل درگذشت و در همین اثناء برادر کمونیست او هم دستگیر و شکنجه شد و دا سیلوا که شهرت «اعتصاب راه انداز» یافته بود حزب «کارگران» را برپایه افکار تروتسکی (سوسیالیسم انعطاف پذیر) تاسیس کرد و پس از این که به ریاست سندیکای کارگران فلزکار برزیل انتخاب شد و اندکی بعد هم به زندان افتاد شهرت ملی به دست آورد و هرچه شهرت او بیشتر می شد بر اعضای حزبش افزوده می گردید.
پس از فروپاشی شوروی و به حالت دفاعی در آمدن سوسیالیست ها در سراسر جهان، دا سیلوا گفت که حزب او از این پس همانند درختی خواهد بود که تنه اش سوسیالیست و شاخه هایش تا حدِ سوسیال دمکرات انعطاف پذیر خواهند بود و با این عمل روشنفکران، محیط زیستی ها و بسیاری از کسبه جزء را با خود همراه کرد. وی سپس هدف حزب را عمومی تر کرد که عبارتست از دفاع از منافع کشور، رفاه مردم، ساختن جامعه بدون تبعیض، مبارزه بی امان با تبه کاری و خیانت و نیز درپیش گرفتن همزیستی با سایر نظام ها. شعار او در انتخابات سال 2002 این بود: به کسی رای دهید که گرسنگی خوردن، فقر و تبعیض را با پوست و گوشت خودلمس کرده باشد.
انتشار بیوگرافی او در آستانه انتخابات و توزیع به موقع آن کمک بزرگی به پیروزی اش کرد. دا سیلوا مبارزه منفی در انتخابات را تا این حد که کارهای عمومی ناصحیح نامزد رقیب، و کارهایی که این نامرد در مقام های قبلی می توانست بکند ولی نکرد اعلام شود تا رای دهندگان روشن باشند و با چشم باز به صندوق های رای گیری بروند رد نکرد.
پیروزی دا سیلوا یک معنای بزرگتر هم داشت و آن رد نظام اقتصادی بازار آزاد از سوی برزیلی ها بود که باعث بیکاری، افزایش قیمت ها وتورم پول (پایین رفتن بهای برابری پول ملی) شده بود. پس از پایان دو دوره ریاست جمهوری داسیلوا (از یکم ژانویه 2003 تا 31 دسامبر 2010)، بانو روسف Dilma Vana Rousseff متولد دسامبر 1947 و مادر یک فرزند ـ یک زمان رئیس دفتر دا سیلوا و از همفکران او بر جایش نشست. بانو روسُف در جوانی یک مبارز و چریک شهری و ضد فساد بود و سالها در زندان. امّا طولی نکشید که متهم به سوء استفاده از مقام شد، محاکمه پارلمانی و برکنار از ریاست جمهوری. همزمان، دا سیلوا نیز به اتهامی مشابه تعقیب قضایی شد و محکوم به 12 سال زندان. برزیلی ها هم که دو بار به شعارهای ضد کاپیتالیسی دل بسته بودند، به یک کاپیتالیستِ دو آتشه ـ Jair Bolsonaro رای دادند و او را رئیس کشور خود کردند. این تحولات مورد توجه روانشناسان قرار گرفته و سرگرم تحقیق درباره اش هستند تا به قاعده روند روانی انسان دست یابند.