ماجرای سال 1964 خلیج تونکن

دوم آگوست سال 1964 ناوشکن آمریکایی مادوکس Maddox در آبهای خلیج تونکن که ضلع شرقی ویتنام را تشکیل می دهد مستقر بود که دستور یافت سواحل ویتنام شمالی آن زمان را تجسس کند که چون عملی تحریک آمیز بود مورد حمله سه ناوچه گشت ساحلی این کشور قرار گرفت و چند گلوله به بدنه آن اصابت کرد. فرمانده این ناو از ناوهواپیمابر «تیکوندروگا» که در همان نزدیکی بود استمداد کرد و هواپیماهای تیکوندروگا به پرواز در آمدند و یکی از ناوچه های دولت هانوی را از کار انداختند. در آن روز ناوشکن آمریکایی «ترنر جوی» نیز در خلیج تونکن بود.
لیندن جانسون رئیس جمهوری وقت آمریکا که در پی فرصت بود تا تمام عیار وارد جنگ ویتنام شود، موضوع را بزرگ جلوه داد؛ مردم را آماده ساخت و مجلس نمایندگان آمریکا پنج روز بعد به اتفاق آراء، قطعنامه برضد ویتنام شمالی (دولت هانوی) تصویب کرد که در سنا نیز به تصویب رسید. تنها دو سناتور به آن رای مخالف دادند. تصویب این قطعنامه که دست جانسون را برای هرگونه عمل نظامی بر ضد هانوی بازگذارد سبب شد که آمریکا وسیعا و تمام عیار وارد جنگ ویتنام شود. ظرف یک سال شمار نیروهای آمریکا در ویتنام جنوبی به 80 هزار تن و تا سال 1969 به 543 هزار تن رسید.
درباره ماجرای دوم آگوست 1964 خلیج تونکن بررسی های فراوان شده است و بسیاری را عقیده بر این است که همه این ماجرا با نقشه قبلی لیندن جانسون رئیس جمهوری وقت آمریکا به منظور به دست آوردن بهانه و دلیل جهت حمله نظامی به ویتنام شمالی و بمباران هوایی این سرزمین به انجام رسید ــ نقشه ای که مآلا نتیجه منفی برای آمریکا داشت. دولت واشنگتن قبلا هم چنین بهانه سازی ها کرده بود، ازجمله بهانه جنگ با اسپانیا در پی آتش گرفتن یک کشتی آمریکایی در ساحل هاوانا و تصرف کوبا، پورتوریکو، گوام و فیلیپین، بهانه ورود به جنگ جهانی اول در چهارمین سال آغاز این جنگ و جنگ جهانی دوم، دو سال پس از آغاز این جنگ و در نتیجه قدرت جهانی شدن. همچنین بهانه برای مداخله در چند کشور آمریکای لاتین و نیز بهانه برای ورود به افغانستان و تصرف عراق.