درباره نویسنده بزرگ؛ الکساندر دوما به مناسبت زادروز او

پدر بزرگش از اشراف فرانسه و پدرش ژنرال ارتش ناپلئون بود که بعدا از نظر افتاد و دچار تنگدستی شد. مادر بزرگ دوما یک بانوی فرانسوی ـ افریقایی بود که پدر بزرگش با او در هائیتی، زمانی که فرماندار این منطقه واقع در کارائیب (قاره آمریکا) بود ازدواج کرده بود.
«دوما» در جوانی مدتی منشی دوک دو ارلئان بود. (این دوک بعدا به نام لوئی فیلیپ پادشاه فرانسه شد). گفته می شود که دوما 250 کتاب نوشته است. وی برای نوشتن نمایشنامه و داستان حتی برای خود دستیار گرفته بود که تا آن زمان سابقه نداشت. یکی از دستیارانش یک معلم تاریخ به نام «اوگوست ماکت» بود که برایش سوژه تاریخی هم پیدا می کرد. بسیاری از داستهای دوما زمینه تاریخی دارد و برخی هم از تجربه خود او ازجمله داستان «جورج» که شرح ازدواج مردی با یک بانو از نژاد مخلوط است [تجربه پدر بزرگش].
داستانهای دوما که زمینه تاریخی دارند به لحاظ عدم دقت، ارزش تاریخی ندارند. وی سریال نویسی را باب کرد که دیگران بعدا آن را دنبال کردند. مشهور ترین داستانهای دوما «سه تفنگدار» و «کنت کریستو مون»، لاله سیاه، دسیسه گران، 21 سال بعد، رابین هود و «جنگ زنان» هستند. داستانهای تاریخی او پُرفروش بودند و وی را مردی پُردرآمد ساختند، اما آن چنان ولخرج و سخاوتمند بود که پولی برایش باقی نمی ماند.
«دوما» چندین تالیف غیر داستانی هم دارد که عمدتا شرح مسافرت و دیدارهای حود او هستند ازجمله گردشی در قفقاز. کتاب «لویی 14 و قرن او» مشهور است. دوما که پنجم دسامبر 1870 درگذشت در عین حال یک مقاله نگار بود و نظراتش در قالب مقاله در مجله های وقت انتشار می یافت. پسر وی نیز نویسنده بود.