سالروز وفات ایندرو مونتانلّی بزرگترین روزنامه نگار قرن 20 ایتالیا

در دهه آخر قرن 20، «بنیاد جهانی مطبوعات» مونتانلّی را یکی از 50 روزنامه نگار بزرگ جهان وقت اعلام کرده بود.
مونتانلّی که 71 سال و تا آخرین هفته عُمر (از 21 سالگی تا آخرین هفته حیات)، دست از قلم برنداشت در نوشتن گزارش و متاعِ رسانه ای روش ویژه ای ابداع کرده است که اینک در رشته های روزنامه نگاری دانشگاهها تدریس می شود.
وی کار روزنامه نگاری را از جنایی نویسی و پوشش اشتباهات مردم با هدف به خودآمدن و درس گرفتن آغاز کرده بود تا پرهیز کنند و تکرار نشود و در پی هر گزارش، یک مقاله می نوشت تا مقامات شهر و دولت راه بهتری در پیش گیرند. وی نه تنها در ایتالیا، در فرانسه هم مدت ها دبیر صفحه اخبار جنایی روزنامه «پاری سوار» بود و این صفحه «جنایات» عنوان داشت.
مونتانلّی با رفتن در محل، جنگ های متعدد ازجمله جنگ ایتالیا با حبشه، جنگ داخلی اسپانیا، جنگ دوم جهانی از آغاز آن (حمله آلمان به لهستان در سپتامبر 1939 تا آخرین روز در می ماه 1945) را پوشش داد در جبهه های لهستان، فرانسه، نروژ، هلند و ... و با هر گزارش نظر خودرا به صورت مقاله می نوشت که اگر سران وقت ـ درگیر در جنگ توجه کرده بودند جنگ در همان ماههای آغازین آن پایان یافته بود. نتیجه جنگ در سال 1945 و پس از آن همان بود که وی با هر تحول تازه از سپتامبر 1939 به بعد پیش بینی کرده بود. وی از جنگ بالکان نیز غافل نشد و برای اینکه بتواند در یونان و یوگوسلاوی در خط اول باشد و احساس نظامیان و مردم غیرنظامی را درک و منعکس کند، در این منطقه به لباس پارتیزان درآمده بود.
پوشش این جنگ ها بود که او را «تاریخ نگار» کرد. چند کتاب تاریخ نوشته است که سبک نگارش او بوی ژورنالیستی می دهد و به همین لحاظ خُشک نیست و مخاطبان فراوان دارد ازجمله سیاستمداران و دولت مَردان. او از هواداران ساده نویسی بود.
مونتانلّی که به قول خودش، دیکته دولت ها و مقام دارها را ننوشته است، هر زمان که یک دولت به خاطر نوشتهِ او، ناشر روزنامه را زیر فشار قرار می داد، کناره گیری می کرد و خودش مجلّه منتشر می ساخت ـ مجله ای که تنها یک سردبیر، دبیر و نویسنده داشت و آن هم خودش بود.
از آنجا که از زمان موسولینی تمایلات میهن دوستانه داشت مورد علاقه چپ ها نبود که اندیشه «جهان وطنی» داشتند و همین اختلاف نظر سبب شد که یک عضو بریگادِ سرخ ایتالیا در سال 1977 اورا در یک خیابان شهر میلان چهار گلوله زد که گلوله ها به نقاط حساس بدن اصابت نکرد و پس از چند روز از بیمارستان مرخص شد.
روانشناسان محلی بانویش را عامل پیروزی مونتانلّی در روزنامه نگاری و تاریخ نویسی دانسته و گفته اند که یک نویسنده، هنرمند و پژوهشگر باید از زندگانی داخلی خود کاملا راضی باشد تا پیشتاز و خستگی ناپذیر باشد ـ یک فرد در یک زمان در یک جبهه می تواند نبرد کند و جبهه داخلی (خانواده) اگر باشد جانکاه و جانفرساتر است.
در سال 1995 (شش سال پیش از وفات) از مونتانلّی پرسیده بودند که در این سن و سال چه آرزویی دارد و او گفته بود: "پس از وفات از من قدردانی شود و جامعه ملّی و جهانیان بدانند که چه زحماتی برایشان کشیده ام. من همه اش در اندیشه سعادت و شادمانی انسان بودم.".
Montanelli در 3 مرحله از عُمر خود


رفتار، هماهنگی و خوبی بانوی Montanelli نقش بزرگی در پیشرفت او داشت