آغاز جنگ داخلی آمریکا

این کنفدراسیون که در آغاز کار پایتخت موقت آن شهر بیرمنگام ایالت آلاباما بود در پنجم فوریه آن سال (پنج ماه پیش از آن) برپایه تفسیر قانون اساسی آمریکا توسط ایالتهای برده دار، ایجاد شده بود و جفرسون دیویس Jefferson Davis را برای مدت شش به ریاست جمهوری انتخاب کرده بود. بعدا پایتخت کنفدراسیون به شهر ریچموند (ریچماند) ویرجینیا منتقل شد. این ایالات، اختیارات حکومتی را حق خود می دانستند و معتقد به وجود یک دولت مرکزی کوچک با اختیارات محدود بودند که کار آن تنها حفظ وحدت کشور، ایجاد هماهنگی میان ایالتها، برقراری و حفظ مناسبات دیپلماتیک با خارج و بسیج نیرو برای جلوگیری از تعرض خارجی باشد. این کنفدراسیون پس از قطعی شدن انتخاب آبراهام لینکلن (لینکن) Abraham Lincoln تشکیل شده بود زیرا که وی ضمن نطق های انتخاباتی اش وعده داده بود که بردگی را در آمریکا لغو و به سیاهپوستان آزادی و تابعیت آمریکایی بدهد و ایالات برده دار، این کار را یک مداخله دولت مرکزی در امور خود و مغایر قانون اساسی می دانستند.
Abraham Lincoln

پس از ایجاد کنفدراسیون، لینکلن در چهارم مارس 1861 عمل شش ایالت (تشکیل کنفدراسیون) را غیر قانونی خواند که باعث خشم ایالت تکزاش شد و بی درنگ به کنفدراسیون پیوست. لینکلن در یک اعلامیه دیگر، ایالات هفتگانه (شش ایالت قبلی به اضافه تکزاس) را از مداخله در امور گمرکات، ادارات فدرال و ساختمان های متعلق به دولت مرکزی واقع در ایالات ممنوع کرد که ایالت کارولینای جنوبی دست به لجبازی زد و با یک دهن کجی نسبت به لینکلن، به میلیشیای ایالت دستور حمله به پادگان نیروهای دولت مرکزی (فدرال) در شهر چارلستون به نام پادگان «سامترSumter» را صادر کرد و این پادگان پس از مختصر مقاومت تسلیم شد. لینکلن از این عمل برآشفته شد و از ایالتهای وفادار به دولت مرکزی (فدراسیون) و عمدتا شمالی ها خواست که دست به بسیج نیرو بزنند تا پادگان سامتر پس گرفته شود. این اقدام لینکلن، ایالت ویرجینیا که ضلع جنوبی و غربی شهر واشنگتن را تشکیل می دهد، و ایالتهای آرکانزا، کارولینای شمالی و تنسی را به خشم آورد و به کنفدراسیون پیوستند و از همین زمان پایتخت کنفدراسیون به شهر ریچموند ویرجینیا منتقل و رابرت لی، ژنرال ویرجینیایی فرماندهی نیروهای نظامی کنفدراسیون را برعهده گرفت. ایالتهای میسوری و کنتوکی هم وعده کمک به کنفدراسیون دادند و اکثریت مردم آریزونا، و نیومکزیکو که هنوز ایالت کامل نشده بودند اعلام پشتیبانی کردند و پنج طایفه سرخپوست ساکن در اوکلاهما هم به کنفدراسیون پیوستند و از 21 جولای 1861 (یک روز پس از تشکیل کنگره کنفدراسیون در ریچموند) جنگ کنفدراسیون با فدراسیون آمریکا (جنوبی ها با شمالی ها) شروع شد، چهارسال طول کشید و در آن 618 هزار نظامی (360 هزار شمالی و 258 جنوبی) کشته شدند (بیش از هر جنگی دیگر که آمریکا در آن شرکت کرده است).
نخستین نبرد در مناساس ( واقع در جنوب شهر واشنگتن) روی داد زیرا که دولت مرکزی در ایالت مریلند حکومت نظامی برقرار کرده بود تا این ایالت به کنفدراسیون نپیوندد. در نخستین نبرد، نیروهای کنفدراسیون پیروز شدند. درجریان جنگ داخلی آمریکا دولتهای اروپایی کوشیدند که در آن مداخله نکنند و طولانی شدن جنگ به همین جهت بود که هیچ دولت خارجی حاضر به میانجی گری میان طرفین متخاصم نبود.