سالروز درگذشت «کلود سیمون» داستان نگار معاصر فرانسه

وی در سال 1985 برنده جایزه ادبی نوبل شده بود. سیمون با اینکه در انگلستان هم تحصیل کرده بود به زبان مادری اش داستان می نوشت و عقیده داشت که «داستان» را اگر بخواهند بردل نشیند جز به زبان مادری نمی توان نوشت و ترجمه داستان از زبانی دیگر تاثیر و لطف آن چنانی نخواهد داشت.
سیمون که داوطلبانه در جنگ داخلی اسپانیا و جنگ جهانی دوم شرکت کرده و در جبهه موز به اسارت آلمانی ها درآمده بود گفته است: باید درک نویسنده از وضعیت و شرایط زندگی مردم که حقیقت محض است در نوشتن داستان بکار رود و هنر نویسندگی، خلق آثار در رابطه با شرایط و محیط زندگی انسان و انعکاس برخورد انسان (افراد داستان) با این شرایط است، زیرا که شرایط زندگی و وضعیت روز، اخلاقیات و رفتار بشر را تغییر می دهد.
نخستین داستان سیمون تحت عنوان «تقلّب» در سال 1935 و آخرین آن با عنوان «اتوبوس برقی» در سال 2001 (در 88 سالگی اش) انتشار یافته اند. سیمون که بیشتر داستانهایش را در استراحت گاهی در ارتفاعات «پیرنه» نوشت در نگارش داستان، قاعده و سبکی را رعایت نمی کرد، مقیّد به این نبود که داستان را چگونه آغار و به چه صورت به پایان بَرَد و عقیده داشت که رعایت قواعد، ویژه تالیفات غیر داستانی است که نیاز به فصل معرفی و فصل پایانی (نتیجه گیری) و بیبلیوگرافی، فوت نُت و اندِکس دارند.
داستانهای معروف سیمون عبارتند از: باد، کلاهبردار، طلاق، راهی به فلاندر، اقاقیا، تاریخ و داشتن وسواس از قضاوت آن، زنان، سبزه، کاخ، هر مشکل یک درس، درسی از چیزها، نبرد فارلالوس و ....
سیمون که از روش داستان نگاری ویلیام فاکنر تمجید می کرد در 1913 در یک خانواده فرانسوی در جزیره ماداگاسکار به دنیا آمده بود. پدرش یک افسر ارتش فرانسه بود که در جریان جنگ جهانی اول کشته شد.