نخست وزیرشدن رزم آرا

از 107 نماینده حاضر در جلسه آن روز، 93 نماینده رای موافق داده بودند. 11 رای؛ مخالف و 3 رای؛ ممتنع بود.
انعکاس همین 93 رای موافق به رئیس دولت شدن رزم آرا که با توجه به مخالفت ها انتظار آن نمی رفت و ابراز خشم نمایندگان مخالف با شکستن صندلی های مجلس در جامعه، ایرانیان را به خود آورد و بیزار از سیاست بازان و نان به نرخ روز خورها کرد که یک نقطه عطف دیگر در تاریخ ایران شد و مبارزات ملّی به منظور نجات ایران از سلطه دولت های استعمارگر اروپایی به ویژه انگلستان شدت گرفت که از 120 سال پیش از آن آغاز شده بود و به ترور رزم آرا در 16 اسفند همان سال (8 ماه بعد) در مسجد شاه (مسجد واقع در خیابان بوذرجمهری ـ حاشیه بازار تهران) به دست خلیل طهماسبی از اعضای جمعیت فدائیان اسلام و ملی شدن نفت ایران (خلع یَد از کمپانی انگلیسی نفت ـ BP) انجامید، و مردم ظرف مدتی کوتاه بساط سابق را برچیدند. اما، نظم نو پس از پیروزی ملت ایران که سرمشق سایر ملل استعمار زده قرار گرفت، به دلیل ادامه توطئه از خارج و سازش (خیانت) از داخل، بیش از 30 ماه طول نکشید و با براندازی 28 اَمُرداد سال 1332 (آگوست 1953) پایان یافت. خلیل طهماسبی در بازجویی گفته بود که چون رزم آرا با جانبداری از خواست بیگانه، خائن به وطن بود اورا حذف کرد. مجلس در جلسه 16 اَمُرداد 1331 با تصویب یک ماده واحده، خلیل طهماسبی را از مجازات مبرّا و معاف کرد و اعلام داشت که رزم آرا یک خائن به وطن بود و این خیانت وی بر ایرانیان روشن.
خشم مردم ایران از براندازی 28 امُرداد هنوز فرو ننشسته است و مورّخان، این رویداد را عامل مسائل ایران از آن زمان (آگوست 1953) تا کنون دانسته و نوشته اند که این براندازی، ایرانیان را سیه روز کرده است. براندازی 28 اَمُرداد (براندازی مصدق و دولت ملی و دمکراتیک او) طبق طرح دولت لندن و با کمک دولت آیزنهاور و عوامل داخلی آن دو دولت که جماعتی سودجو و قدرت طلب بودند و دغدغه وطن نداشتند انجام شد. پس از براندازی 28 اَمُرداد، مجلس وقت به اشاره دولت کودتا، ماده واحده مصوّب اسفند1331 را لغو و خلیل طهماسبی اعدام شد.