یک بانوی افغانستانی سناتور استرالیا شد

وی 8 ساله بود که از زادگاه خود به استرالیا وارد شده است. به گزارش های رسانه ای، فاطمه پیمان نخستین بانوی مسلمان و با حجاب است که این سمت را بدست آورده است. بانو فاطمه از اعضای حزب کارگر استرالیا است و نامزد این حزب برای سناتور شدن بود. خانواده بانو فاطمهِ 27 ساله در سال 2003 و دو سال پس از ورود نظامیان آمریکا به افغانستان، به استرالیا پناهنده شدند. این خانواده شامل پدر و مادر، سه دختر و یک پسر بودند. پدر فاطمه در استرالیا به کارهای مختلفی از رانندگی تاکسی و کار در رستوران تا ایجاد یک کارگاه آموزش رانندگی اشتغال داشت. وی 3 سال پیش، از بیماری سرطان درگذشت. بانو فاطمه گفته است که پدرش با قایقِ پناهنده بَر از اقیانوس هند گذشت و وارد استرالیا شد و پس از بدست آوردن کارت اقامت، خانواده اش را هم به استرالیا منتقل کرد. آنتونی آلبانیزی Anthony N. Albanese نخست وزیر 54 ساله استرالیا نیز یک ایتالیایی تبار است و از اعضای حزب کارگر (زحمت کشان) استرالیا. هنوز ملکه انگلستان رئیس فدراسیون استرالیای 7 میلیون و ششصد کیلومتریِ 26 میلیونی است.
نخستین اروپاییان که به استرالیا ـ سرزمینی مسکون رسیدند، هلندی ها و از مأموران کمپانی هندِ هلند (اندونزی) بودند که در نیمه اول قرن هفدهم و در چند سفر اکتشافی به استرالیا رسیدند ازجمله دیدار Abel Tasman هلندی در 1644 (378 سال پیش) و پس از آنان؛ فرانسوی ها. هلندی ها سرزمینِ به آن رسیده را هلند نو و نیز به علت جنوبی بودن استرالیا (جنوبی) نامیدند. همچنانکه جزایر شرقی تر را به نام زیلندِ هلند؛ نیوزیلند. بعدا کاپیتان کوکِ انگلیسی در جریان مسافرت دریایی خود، به استرالیا رسید و آن را ملک و متعلقه پادشاه انگلستان اعلام کرد!.
بررسی های انسان شناسی نشان داده است که استرالیا از حدود 20 هزار سال پیش مسکونی بوده و ساکنان آن از نژاد مردم آسیای جنوب شرقی. یک اسکلت بدست آمده انسان در استرالیا از قدمت 41 هزارساله آن حکایت دارد که با شکار حیوانات و محصولات جنگلی امرار معاش می کردند. هنگام ورود انگلیسی ها جهت اقامت، شمار بومیان بیش از یک میلیون برآورد شده است.
نخستین دسته مهاجران انگلیسی، عمدتا جانیان زندانی و بدکاره ها (مرد و زن) 18 ژانویه 1788 با یازده کشتی وارد استرالیا شدند. اینان که شمارشان 736 مَردِ مجرم زندانی و 188 زن بود و مهاجران انگلیسی بعدی با ازمیان بردن بسیاری از بومیان استرالیا جای آنان را گرفتند [همان کاری که قبلا انگلیسی ها در آمریکای شمالی کرده بودند] و استرالیا را به صورت یک مهاجرنشین انگلیسی در آوردند. استرالیا که از اوایل قرن 20 یک دومینیون مشترک المنافع انگلستان شده است پادشاه این کشوررا ـ بمانند کانادا ـ همچنان رئیس استرالیا می داند. نخستین محل استقرار این انگلیسی های وارده شده به استرالیا را کاپیتان «جان هانتر» انگلیسی یافته بود که یک پیشرفتگی 1600 متر در 800 متر آب در خشکی بود و منظره زیبایی داشت و آرثر فیلیپ افسر نیروی دریایی انگلستان و فرمانده گروه، نقطه ورود انگلیسی ها به استرالیا را به نامِ وزیر داخله دولت متبوع «سیدنی ـ اینک بزرگترین شهر استرالیا» اعلام کرد. هفتم فوریه 1788 و پس از استقرار انگلیسی ها در سیدنی، پرچم انگلستان بالا رفت و آرثر فیلیپ این سرزمین هفت میلیون و ششصدهزار کیلومتری [کیلومتر مربع] را به نام جورج سوم، ملکِ طلق انگلستان خواند و سپس کشتار صدها هزار بومی استرالیا آغاز شد. آرتور فیلیپ فرمانده مهاجران، پیش از استقرار در این نقطه مجبور شده بود دو کشتی فرانسوی را که در آن نزدیکی سرگرم اکتشافات بودند با شلیک توپ دور سازد. در «تاریخ»، محل استقرار و قرارگاه نخستین دسته مهاجران انگلیسیِ استرالیا؛ «پِنال کلنی = مهاجرنشین مجرمان» نوشته شده است. شمار این مجرمان مهاجر تا سال 1792 به سه هزار و 546 مرد و 766 زن رسیده بود. بیشتر این مجرمان به بیماری مقاربتی و امراض دیگر از جمله آبله مبتلا بودند. بومیان استرالیا به آنان با فریادهای «وارا ــ وارا = گم شوید ـ گم شوید» اعتراض می کردند.
جغرافیون غرب در همان زمان با هدف کاهش اعتراض آسیایی ها به مهاجرت انگلیسی ها به استرالیا و نیوزیلند، این دو سرزمین و جزایر متصرفه پیرامون آنهارا، قاره «اقیانوسیه» نامیدند تا ماهیّتی جدا از آسیا داشته باشند! که این عنوان همچنان باقی مانده است. باوجود این، اعتراض پایان نیافته است و خطر «سیاسی ـ نظامی» در درازمدت در این منطقه وجود خواهد داشت. امپراتوری ژاپن که انگلیسی شدن استرالیارا ردّ کرده بود در جریان جنگ جهانی دوم و باهدف اروپایی زدایی از مشرق زمین، استرالیا را مورد حملات هوایی متعدد قرارداد. حملات نیروی هوایی امپراتوری ژاپن به استرالیا که ضمن آن صدها تن در منطقه «داروین» کشته شدند از 26 ژانویه مصادف با سالروز استقرار نخستین گروه انگلیسی ها در سال 1788 آغاز شده بود. امپراتوری ژاپن با شعار اخراج استعمارگران اروپایی از آسیا، دست به جنگ زده بود و می گفت که خون بومیان بیگناه از زمین استرالیا می جوشد. امپراتوری ژاپن در فوریه 1942 با همین شعارِ اخراج غرب از شرق، سنگاپور ـ مستعمره انگلستان در جنوب شرقی آسیا و نیز مناطقی را که اینک فدراسیون مالزیا خوانده می شود با اسیر کردن جمعا 130 هزار نظامی انگلیسی از دست این دولت خارج کرده بود و همچنین اندونزی را از دست هلندی ها. ژاپن قبلا هنک گنک را هم از دست انگلیسی ها آزاد ساخته بود و منطقه هندوچین را از دست فرانسه و انگلستان و فیلیپین و گوام را از آمریکا و بعدا برمه (میانمار) را از انگلیس. بمباران اتمی آگوست 1945 امپراتوری ژاپن را مجبور به تسلیم کرد، نه جنگ متعارفی که در آن پیروز بود. از اظهار نظر مورخان و مفسران چنین برمی آید که انتقال تدریجی قدرت از غرب به شرق از قرن 21 و نیز طلوع قدرت «اوراسیا»، چین و هند مهاجرنشین های اروپایی مشرق زمین را نگران آینده خود کرده است و آینده روشن نیست.فاطمه پیمان و انتونی آلبانیزی نخست وزیر فدراسیون استرالیا