ادیب شیشَکلیnntt «ناسیونالیسم عربی» تنها راه نجات عرب

[شیشَکلی این مطلب را زمانی بیان داشت که هنوز ملک طلال به بهانه بیماری روانی برکنار نشده بود.]. طلال چند روز پیش از آن به سفارت انگلستان در پاریس رفته بود و به سران دولت لندن دشنام داده و آنان را استعمارگر خوانده بود.
شیشَکلی که در 1909 (زمانی که سوریه بخشی از امپراتوری عثمانی بود) به دنیا آمده و در دوران قیمومت فرانسه، افسر ارتش شده بود در اظهارات دهم ژوئن خود افزوده بود: "دولت لندن از بیم تکرار کودتای مصر در کشورهای عربی تحت نفوذ خود، نقشه وحدت عراق و اردن و ایجاد یک فدراسیون عربی را در منطقه کشیده است و چون با اجرای این نقشه لندن، امنیت ـ استقلال و تمامیت سوریه به مخاطره خواهد افتاد، وی دست روی دست نخواهد گذارد، و به هر اقدام ضد انگلیسی از جمله بکار بردن نیروی مسلح متوسل خواهد شد.".
شیشَکلی راه نجات عرب از سلطه بیگانه و هرگونه استثمار را در پیش گرفتنِ یک ناسیونالیسم واقعی عربی پیشنهاد کرد ـ ناسیونالیسمی که یک و یا چند فرد نتوانند آن را بربایند، صاحبش شوند و احیانا وجه المصالحه قرار دهند.
شیشکلی به رغم کودتا و شرکت در کودتاهای متعدد، تا جولای 1953 خودرا رئیس جمهوری نخوانده بود که در این ماه رئیس جمهوری شد و این مقام را تا فوریه 1954 حفظ کرد و پس از برکنارشدن از این مقام به لبنان و از آنجا به برزیل گریخت و بیست و هفتم سپتامبر 1964 در برزیل به دست یک دروز Druze که پدرش در دوران اقتدار شیشَکلی کشته شده بود ترور شد.
سوریه از سال 1949 به مدت دو دهه گرفتار کودتاهای نظامی بود که نتیجه تشدید اختلاف های سه گروه چپ، راست و ناسیونالیست این کشور بودند و در بیشتر این کودتاها، شیشَکلی (و گفته شده است دارای والدین و نیاکان تُرک، کُرد و عرب) دست داشت. وی سالها از اعضای حزب ناسیونال سوسیالست سوریه و مدعی احیاء سوریه بزرگتر بود که بعدا خودش یک حزب لیبرال تاسیس کرد. سوریه ـ قبلا از مستملکات عثمانی (ترکیه) پس از شکست عثمانی در جنگ جهانی اول تحت قیمومت فرانسه قرار گرفته بود که چندی پس از پایان جنگ جهانی دوم استقلال یافت و بلافاصله در اختلافات داخلی فرو رفت. [درباره ادیب شیشکلی که نوه او اینک یک فعال سیاسی است مطلبی در میان مطالب 29 نوامبر این تاریخ آنلاین آمده است.]