سالروز توقف گسترش آیین مانوی در چین

عقاید مانی از ایران و از طریق آسیای میانه، در چین گسترش یافته است. این سالنامه علت توقف گسترش آموزشهای مانوی را در چین روشن نساخته و احتمال داده می شود که به دستور حکومت وقت، گسترش آن منع شده بود.
«مانی» اندیشمند بزرگ ایرانی قرن سوم میلادی و بانی مکتب «مانیکیسم» که افکار او به تدریج از شرق تا چین و در غرب، تا اروپا را فراگرفت عقیده داشت که معنویت و مادیت همیشه در تضاد هستند و همه مشکلات جهان و مسائل بشر از مادیات و مادیگری سرچشمه می گیرد. مانی مکتب (ایسم) خودرا برپایه معنویت، خوبی، راستگویی، دفاع از حقیقت و نیز اعتدال و میانه روی در زندگانی روزمره قرارداده بود. «مانی» می گفت که دلبستگی مطلق به مادیات و پیروی از «نفس اماره» است که بشر را به دروغگویی، ارتکاب جنایت و انواع بدی کردن وادار می کند. وی تاکید داشت که مادیات انسان را اسیر و برده نفس خود می کند، و خودخواهی و جاه طلبی فردی را به وجود می آورد. مانی در زندگی شخصی با خوردن گوشت و خوراکیهایی که از مواد غیر خالص تهیه می شدند موافقت چندان نداشت و انسان را ذاتا گوشتخوار نمی دانست.
فلاسفه اروپایی هنوز در گفته و نوشته های خود از اندیشه هاب «مانی» نقل و به آنها استناد می کنند. مانی تا 26 فوریه سال 277 میلادی در قید حیات بود.