فشار سیاسی پارلمان و دولت روسیه بر گرجستان

به علاوه، همزمان با صدور این قطعنامه، رئیس دوما (مجلس روسیه) اخطار کرده بود که دولت گرجستان با رفتار خود، دارد در مسیری خلاف جهت منافع ملی روسیه گام بر می دارد که باید آن را متوقف ساخت.
در قطع نامه «دوما» که به تصویب اکثریتی چشمگیر از اعضای آن رسیده و به کرملین ابلاغ شده بود خواسته شده بود که اقدامات لازم برای حفظ جان اتباع روسیه در گرجستان و خانواده نظامیان روس در آن منطقه را به عمل آورد، پایگاه نظامی روسیه را با سلاحهای تازه تقویت کند و همچنین ورود گُرجی های مورد سوء ظن را به روسیه محدود سازد.
این نخستین بار بود که «دوما» چنین درخواستی از دستگاه اجرایی روسیه کرده بود. از همین رو، برخی از اصحاب نظر گفته بودند که روسیه دارد شمشیرش را از رو می بندد و از نزدیکترین بخش های امپراتوری روسیه و یکی از کوچک های آن آغاز می کند. تزارهای روسیه هم کار گسترش قلمرو را از همین گُرجستان و در آن زمان (سال 1801) بخشی از قلمرو ایران آغاز کرده بودند. پس از گرجستان؛ اوکراین ـ اوکراینی که بخشی از بدنه روسیه بود ـ بدنه اصلی.
چند مفسر متمایل به روسیه ضمن اشاره به حرکت دولت وقت گرجستان به سوی غرب و به ویژه آمریکا و دریافت کمک مالی از این دولت، این پرسش را مطرخ کرده بودند که آیا گرجستان دارد با آتش بازی می کند؟ و به صورت اندرز نوشته بودند که در قبال حرکات گرجستان، اگر روسیه بخواهد خشونت کند از دست غرب جز صدور اعلامیه و محکوم کردن لفظی و بالاتر از همه، اِعمال بعضی تحریم ها و قطع روابط، کاری بر نخواهد آمد؛ نَه توان درگیری نظامی با روسیه را دارد و نَه در این شرایط، هیچیک از دارندگان اسلحه اتمی جرأت بکار بردن این سلاح را دارند که نوعی خودکشی است.
به نوشته این مفسران، نگاهی به نقشه جهان نشان می دهد که گرجستان در چنگ روسیه قرار دارد و از مطالعه تاریخ چنین بر می آید که اگر روس ها به خشونت بگرایند دهها سال طول خواهد کشید تا بتوان آنان را آرام کرد. به این دلایل، گرجستان و دیگر اعضای شوروی پیشین (جانشین روسیه تزاری) نباید زیاد روی کمک غرب حساب کنند. به باور این تفسیرنگاران، کرملین در انتظار فرصت برای بازگشت به دوران خشونت است زیراکه می داند در وضعیت کنونی جهان، تنها با خشونت می تواند به جایگاه قدیم بازگردد و دیگران ساکت شوند، ولی شرط این بازگشت دور شدن از فساد اداری ـ اقتصادی است.
این مفسران نوشته بودند که کرملین مایل است که درگیری آمریکا در آسیای غربی و جنوبی ادامه داشته باشد تا آمریکاییان را نزدیک به دندان خود ببیند و همچنین بی میل نیست که یک کانون بحران هم در آمریکای لاتین به وجود آید و مسائل به حیاط خانه (بَک یارد) دولت واشینگتن منتقل و درگیر آن منطقه شود. روسیه [بزرگترین کشور جهان از لحاظ وسعت] صادراتی جز نفت و مواد خام به غرب ندارد که در صورت بروز خصومت و تحریم چیزی از دست بدهد. شرکت در کنفرانس های سران ممالک هفت گانه هم که تاکنون برایش سود عملی نداشته، هدف ها و منافع ژئوپولیتیک Geopolitics خودرا هم آشگار و ابراز نکرده که سازش لازم داشته باشد و ....