سالروز نشست اضطراری رومیان بر علیه امپراتوری ساسانیان

این فشارهای نظامی و مقاومت ها، منجر به گرانی مواد ضروری در رُم و سایر شهرهای شبه جزیره ایتالیا، بی نظمی های اجتماعی و کمیابی خواروبار شده بود.
اواخر اپریل 261 میلادی، بزرگان امپراتوری روم هنگامی که خودرا با روحیه خودمختاری ارتش های چهارگانه این کشور که هر کدام درصدد معرفی یک نامزد امپراتوری به سنا، و نیز پیدایش فئودالیسم به علت خرید اراضی خرده مالکین از سوی توانگران و خشم ملّی رو به رو دیدند احساس خطر کردند، اختلافات فیمابین را کنار گذاردند و در نشستی که ششم و هفتم ماه می سال 261 میلادی در «رُم» تشکیل دادند دولت ساسانیان را خطر اول و مسبّب همه این دشواری ها وانمود کردند، زیرا که سیاست کلی ساسانیان بر این اصل قرار گرفته بود که رومیان قدم به آسیا نگذارند و نیز به آنان اجازه تاخت و تاز در مصر، سوریه و سواحل غربی آسیای صغیر (ترکیه امروز) را ندهند. این نشست، خطر دوم را پیدایش فئودالیسم و توانمند شدن ثروتمندان دانست که فئودال ها و ثروتمندان در هر شکل ذاتاً مخالف نظام حکومتی جمهوری هستند. بزرگان روم همچنین علل شکست های نظامی سه دهه گذشته از ایران را، در جنگیدن همزمان در چند جبهه تشخیص دادند و این تصمیم ها را که صورتجلسه آن باقی مانده است اتخاذ کردند:
ـ تلاش برای تضعیف ناسیونالیسم ایرانی و حتی المقدور نَه با جنگ، بلکه با بازی های دیپلماتیک و ظاهرا دوستانه، و از درون (با ایجاد چنددستگی و اختلاف میان بزرگان و ژنرال ها)، به گونه ای که دولت ساسانیان از توسعه طلبی و دفاع از شرق (مشرق زمین) دست بردارد و به آنچه که دارد قانع باشد.
ـ محدود کردن مالکیّت اراضی کشاورزی و بازخرید اراضی کشاورزان از فئودال های نوخاسته و فروش آنها به اقساط طویل المدت به صاحبان قدیم و لغو اسناد معاملات سالهای اخیر اراضی کشاورزی. به علاوه، بستن مالیات سنگین بر ثروت و درآمدهای ناشی از معاملات (به زبان امروز: کَپیتال گِین = سود حاصله از سرمایه و خرید و فروش دارایی ها ـ امروزه سهام، خانه و زمین، ارز و طلا، مسکوک، اشیاء عتیقه و هنری و ....
ـ ممنوع کردن جنگِ همزمان در بیش از یک جبهه. هر جنگ تازه باید پس از پایان گرفتن کامل جنگ جاری (درجریان) صورت گیرد.
با اجرای این سه تصمیم که در تاریخ عمومی؛ «استراتژی رومی» عنوان گرفته است و باید درس و پند برای هر قدرت جهانی و هر دولت باشد، رومیان در دو مورد آخر موفق بودند، ولی هیچگاه نتوانستند ناسیونالیسم ایرانی را تضعیف کنند که به قول «هِگِل» ابدی و در ذات آرین هاست، و بمانند آتشفشان گَهگاه دچار شعله پراکنی، انفجار و طغیان می شود. (ایستادگی تاریخی افغان ها که آرین هستند در دو قرن گذشته در برابر انگلیسی ها، روس ها و آمریکا نمونه کوچکی از آن است. تاریخ نشان داده است که این ایستادگی های آرین ها پیش از رسیدن به نتیجه، پایان نخواهد یافت).
با این که استراتژی رومی در کتاب های تاریخ عمومی و دروس «استراتژی و پالیسی» آمده است، هیتلر و پیش از او ناپلئون ـ هیچکدام ـ از تصمیم سوم بزرگان روم در ماه می 261 که نتیجه یک تجربهِ گران بود استفاده نکردند، در چند جبهه ـ همزمان جنگیدند، شکست خوردند و نابود شدند.
والرین (والریانوس) امپراتور روم که در جنگ به اسارت ایرانیان درآمده بود در برابر شاپور یکم به زانو درآمده است (نقش رستم) ـ هدف از ساخت این نقش در چند نقطه ایران این بود که نه تنها غرور و اتکاء به نفس را در ایرانیان تقویت کند بلکه دیگران را از اندیشه تعرض نظامی به ایران بازدارد