اندیشه ها و اشتباهات تیتو

در آن روز، این نظرات از سوی مقامات بلگراد رد شد و دهندگان نظر مغرض و عامل بازار مشترک اروپا (که در حال تبدیل شدن به اتحادیه بود) و ناتو (بازوی نظامی خارجی آمریکا و متحدین آن) خوانده شدند، ولی دیدیم که در دهه بعد پیش بینی آنان (به هر صورت) درست از کار درآمد.
تیتو مرتکب همان اشتباهی شد که «لنین و استالین» قبلا کرده بودند و آن، ایجاد اتحادیه ای از جماهیر خودمختار به جای ایالتهای متحد (فدراسیون) بود. آندو و تیتو همچنین مرتکب اشتباهی دیگر شدند و بمانند آتاتُرک (در ترکیه)، ارتش را پاسدار قانون اساسی قرار نداده بودند که در لحظه خطر، بتواند دولت را کنار بگذارد و موقتا زمام امور را به دست گیرد تا قانون اساسی و یکپارچکی وطن محفوظ بماند. مائو، هوشی مین و کاسترو مرتکب چنین اشتباهاتی نشدند.
و امّا این عقیده تیتو که فرهنگ ملی و تجربه تاریخی ملل در پذیرفتن ایدئولوژی ها حرف اول را می زند و اگر به آنان تحمیل شود، دیر و یا زود آن را تفسیر و تعدیل می کنند و پس از تطبیق با فرهنگ ملی و درک خود، تغییر می دهند به تحقق پیوسته است.
تیتو همچنین معتقد به ایجاد تغییر بر پایه نیاز هر عصر در بنیاد ها بود و از این که منشور (اساسنامه) و ارکان سازمان ملل در طول دهها سال (با همه تحولاتی که درجهان روی داده است) تغییر نیافته و مطابق نیاز روز اصلاح نشده بود ابراز نگرانی می کرد و می گفت که سازمان ملل باید به تدریج با اصلاحیه های پی در پی به صورتی درآید که حلال مشکلات روز باشد، باید بتواند به وضع قوانین بین المللی دارای ضمانت اجرایی برای تامین حقوق اساسی آحاد مردم و نیز ملل بپردازد تا مشکلات، از جمله خشونت و عصیان (اصطلاحا: تروریسم) خود به خود از میان برود.