شورش دسامبر 2008 یونان

این شورش که هردم گسترش بیشتری می یافت به برخی از کشورهای اروپایی سرایت کرد؛ زیراکه که بحران مالی، بیکاری، پیدایش فاصله طبقاتی از نوع قرن نوزدهم، عدم رضایت بیشتر مردم و بویژه نوجوانان از فساد اداری ناشی از انحراف دمکراسی که خلاف انتظار آنان بوده است اروپا و جوامع مشابه را دیرزمانی است که آماده طغیان کرده است. بنابراین، مرگ «الکساندروس گریگوروپولوس Alexandros Grigoropoulos» پانزده ساله جرقه ای بود که آتش طغیان را روشن و شعله ور ساخته بود. برخی از اصحاب نظر گفته بودند به فرض هم که این طغیان فروکش کند؛ انگیزه باقی خواهد ماند و این انگیزه همانا نارضایتی عمومی از وضعیت روز است و بنابراین، فریادهایی که در جریان طغیان عمومی دسامبر 2008 یونان شنیده شد برای مدتی طولانی در سینه ها محبوس نخواهد ماند.
جوانان یونانی به نام اعتراض به پلیس، در نخستین روز طغیان (شنبه ششم دسامبر 2008)، در شهر آتن به آتش زدن فروشگاهها و ساختمانهای دولتی و سنگپرانی به سوی پلیس دست زدند. با وجود اینکه، دو مامور پلیس که به سوی «الکساندروس» تیراندازی کرده بودند همان روز بازداشت شدند و پلیس آتن از آن پس تنها گاز اشک آور بکار بُرد و خشونت بیشتری نشان نداد این طغیان روز بعد به سایر شهرهای یونان ـ شهرهای بزرگتر این کشور ـ گسترش یافت و رنگ ضد دولتی به خود گرفت و تظاهرکنندگان خواهان کناره گیری دولت شده بودند که تنها با اکثریت یک کرسی پارلمانی حکومت را به دست داشت. الکساندروس 15 ساله «شهید» اعلام شده، به نامش شعر سروده شده و اسمش در بسیاری از شعارها مشاهده می شد.
از روز سوم، چپگرایان نیز به صورت دسته های هزاران نفری وارد خیابانها شدند و برضد نخست وزیر راستگرا ـ لیبرال یونان؛ کنستانتینوس کارامانلیس K. Karamanlis (نخست وزیر وقت) به دادن شعار پرداختند. طغیان کنندگان چندبار تلاش کردند تا ساختمان پارلمان یونان را آتش بزنند. آنان که به سوی پارلمان درحرکت بودند تا آنجا را تخریب کنند شعار می دادند که کرسی نشینان این ساختمان نماینده خودشان هستند نه مردم. آنان از درد و خواست مردم بی خبرند و برای یونانی و یونان کاری انجام نمی دهند و ....
روز چهارم، مخالفانِ برنامه های اقتصادی ـ اجتماعی دولت هم به جمع معترضان پیوستند و فریاد می زدند که چرا دولت می خواهد بیمارستانها و موسسات عام المنفعه مشابه را غیر دولتی کند، مگر این دولت (دولت کارامانلیس) آنها را ساخته که می خواهد بفروشد، فروش اموال و منابع عمومی از اختیارات دولت و پارلمان نیست باید رفراندم شود و آحاد مردم که صاحبان آنها هستند نظر دهند. کارگران یونان برضد سیاست بازار آزاد که دولت راستگرا ـ لیبرال در پیش گرفته بود شعار می دادند، بسیاری نیز دولت را متهم می کردند که به انتقادها توجه نمی کند و حتی نسبت به شکوه و شکایات مردم که در رسانه ها مطرح می شود بی اعتناست. در این میان مخالفانِ جهانی شدن اقتصاد هم وارد میدان شده بودند که دولت راستگرای یونان (دولت وقت) حامی آن اندیشه است و «بحران مالی وقت آمریکا» را نتیجه گلوبالیزاسیون اقتصاد شعار می دادند.
طغیان یونان در روز پنجم خود باعث فلج شدن امور و خدمات عمومی شد و حتی پرواز هواپیماها متوقف گردید. با وجود اینکه ایجاد حریق و به آتش کشیده شدن خودروها و سنگپرانی به سوی پلیس ادامه داشت، در شش روز اول طغیان سخنی از کشته شدن فرد و یا افراد به گوش نرسید و این طغیان تا پایان روز ششم تنها شماری مجروح داشت ولی زیانهای مالی وارده بسیار سنگین برآورد شده بود. این وسیع ترین طغیان یونانی ها پس از تظاهرات سال 1974 این کشور گزارش شده بود.
طغیان عمومی یونان از روز ششم به چند کشور دیگر اروپایی سرایت کرد، ولی ناآرامی در این ممالک از تظاهرات محدود مقابل سفارتخانه های یونان تجاوز نکرد.
در جریان طغیان دسامبر 2008، در موارد متعدد سخنانی شبیه شعارهای آنارشیست های اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم به گوش می خورد به این مضمون:
یک تفسیرنگار نوشته بود: جهان قرن 21 حکومت هایی به صورت آنچه را که وجود دارد نمی پذیرد، این دمکراسی نیست، دمکراسی واقعی که قرار بود جای حکومت های قرون 18 و 19 را بگیرد قربانی و مدفون شده و تنها لباس قبلی آن باقی مانده و در ویترین و کتاب است، این دولت ها زاییده بَند و بَست شماری کم از مردم (اِلیت ها) هستند که می خواهند جامعه را به رغم اراده اش به راه خود بکشانند و منافع خود و روی کار آورندگانشان را تامین کنند.
در دسامبر سال 2009 یونانیان به مناسبت سالگرد کشته شدن الکساندروس گریگوروپولوس 15 ساله باردیگر به خیابانها ریختند و شعار دادند که چرا ظرف یک سال گذشته (از دسامبر 2008 تا دسامبر 2009) اصلاحاتی صورت نگرفته و وضعیت به همانگونه ادامه دارد که پذیرفتنی نیست.عکس هایی از طغیان یونان (دهه نخست دسامبر 2008)