فیلم تصور نخستین ساخته بلند علی بهراد است که اولین نمایش جهانی‌اش را در هفته منتقدان جشنواره کن ۲٠۲۲ تجربه کرد. غالبا معدود آثاری به بخش جنبی داوری منتقدین راه می‌یابند که تصور با ساختار دراماتیک متفاوتش یکی از منتخب‌ها بود. فیلم اثری کم‌بازیگر است و مهرداد صدیقیان در نقش راننده جوان و لیلا حاتمی در نقش زنی که هر شب مسافر این ماشین می‌شود، کاراکترهای محوری فیلم هستند.
داستان فیلم ظاهرا ساده و فاقد هر گونه پیچیدگی پیش می‌رود. یک راننده تاکسی که حتی نام او را نمی‌دانیم، هر شب در زمان‌هایی نامعلوم زنی را سوار می‌کند که انعکاسی از چهره دختر دلخواهش است؛ لیلی دختری شیرینی‌پز که در فروشگاهی مشغوله به کار است. راننده جوان عاشقش شده و مدام به بهانه خریدن کیک و شکلات به آن‌جا می‌رود. راننده حتی زمانی که داخل فروشگاه ایستاده است، در تصورات تصویرِ زن جوان را می‌بیند که کیک خامه‌ای در دهانش می‌گذارد و با محبت به او نگاه می‌کند. با وجود آن اما جرأت ابراز عشق و علاقه به لیلی را ندارد.
علی بهراد برای ساخت فیلمش از الگوهای دل‌چسب و مورد پسند منتقدان بین‌المللی استفاده می‌کند. الگوهایی مثل سکوت، کاراکترهای اندک، خروج از فضای عینی و ورود به سیطره ذهنی و تصویرهای متعدد رشدیافته در اتمسفر اذهان آدم‌ها. تبعیت از چنین سرمشق‌هایی قاعدتا فیلم را از یک درام اجتماعیِ غلتیده در موضوعات اجتماعی‌پسند به‌طور کامل جدا می‌کند و در سطحی دیگر قرار می‌دهد.
فیلم ظاهرا درامی شهری به نظر می‌آید اما درواقع خارج از مولفه‌های آشنا نزد مخاطبان ساخته شده است. به همین علت آشکارا دست به ساختارشکنی می‌زند که شاید بتواند ذهنیت مخاطبِ عادت‌یافته به آثار کلیشه‌ایِ اجتماعی معمول را تغییر دهد. طی خلق این موارد در جهان روایتش نیز می‌کوشد تا جایی که امکانات تصویری و مضمونی فراهم است و سانسور مانع انجام کار نمی‌شود، از عناصر جذاب و گیرا برای جذب مخاطبان بهره گیرد. طبق چنین دیدگاهی، فیلمی با خصوصیات ذکرشده می‌تواند جایگاهی بالاتر از یک فیلم اجتماعی با موضوعات متداول داشته باشد؛ هرچند در شکل‌دهی به روایت و کیفیت اثر تولید شده اندکی ضعیف جلوه کند.
