چگونه حتی بیشرمانه برنده هر بحث باشیم

در بسیاری از دوره های پیشرفته مدیریت و علوم سیاسی، دوره های تخصصی مغالطه جایگاه ویژه ای پیدا کرده اند و بدون تعارف همه این ها نشان دهنده تضعیف و زوال اخلاق در جوامع انسانی است. در مواجهه با حرفه ای های مغالطه اکثر ما فریب می‌خوریم و در استدلال کردن عمیقاً تحت تاثیر شبه استدلال‌ها یا همان مغالطات هستیم. امروز که تمام شئون زندگی ما به لطف انبوه پروپاگانداهای رسانه‌ای تحت بمباران مغالطات است، هزار بار بیش‌تر از عهد یونان و سوفسطاییان به این علم نیاز داریم تا تمام عمر با توهم اینکه بسیار حقیقت طلب و منطقی هستیم در اشتباهات و کذبیات زندگی نکنیم. گاهاً از انسان‌هایی فرهیخته و باسواد مغالطاتی میبینیم که تعجب می‌کنیم نکند ما در اشتباهیم و اساساً این حرف و استدلال مغالطه نیست و دقیقاً نقطۀ تمایز مرگبار مغالطه همینجاست! مغالطات با رشد فرد از نظر حجم سواد رشد می‌کنند. هرچه باسواد‌تر، مغالطات احتمالی فنّی‌تر و استادانه‌تر! مغالطات در ظاهر بسیار متقاعد کننده هستند ولی بسیار بر تحریک احساسات مخاطب تکیه دارند.

مثلاً در مغالطۀ پهلوان پنبه، فرد روبه‌رو می‌گوید باید وضعیت مهاجران سامان داده شده و منظم‌تر شود و شما با لحنی بسیار مزورانه و نیشخندی به سمت مخاطبان، می‌گویید: "بفرما! آقا میخواهد تمام مهاجران را لب مرز به گلوله ببندد. میخواهد با آنها مانند نژاد پست‌تر برخورد کند. می‌خواهد هرکس که بر خلاف منافع حکومتش عمل میکند را به اسم مهاجر سرکوب کند". شما یک استدلال واضحاً معیوب را مانند پهلوانی پنبه‌ای به فرد مقابل چسباندید و شروع کردید به کتک زدن آن پهلوان. مخاطب هم که اکثراً به فن بیان، رادیکال صحبت کردن، قیافۀ حق به جانب گرفتن و فنون جدل نگاه می‌کند سریعاً حق را به شما می‌دهد و شما را فردی آزادی‌خواه و مسلط می‌خواند. به اعتقاد شخصی خودم، کشورهایی که از گذشته تحت آماج حملات استعماری هژمون‌های استعمارگر بوده‌اند از تمام ملل دیگر به علم تشخیص مغالطات به‌عنوان عنصری حیاتی نیازمندند. چامسکی و ولچک در مصاحبه‌ای که با یکدیگر داشتند با ابراز تعجبی عمیق می‌گویند ما نمیدانیم چگونه این حجم عظیم پروپاگاندا روی کشورهایی مثل کوبا، ایران، چین، روسیه و اساساً کشورهایی که خلاف جریان هژمون غربی (با هر عیب داخلی) شروع به اکت‌هایی کردند وجود دارد و آنها از هم پاشیده نشده‌اند.