خطر تعطیلی گسترده فروشگاه‌‌‌های لوازم خانگی
مدت زمان مطالعه: 3 دقیقه و 40 ثانیه
با توجه به توسعه و گسترش فعالیت سراها و مال‌‌‌های لوازم خانگی، چنانچه این نحوه فروش لوازم خانگی از سوی مال‌‌‌ها ادامه پیدا کند به‌‌‌زودی دومینوی تعطیلی گسترده فروشندگان لوازم خانگی به حرکت درمی‌‌‌آید.
این برای نخستین بار است که در حیات بشریت با کسب‌و‌کاری روبه‌‌‌رو شده‌‌‌ایم که از ابتدای شروع فعالیت‌شان سود کلانی به جیب زده‌‌‌اند. البته علت این نوع سود کلان مال‌‌‌ها از سر رانتی است که میان سه‌ضلعی تولیدکنندگان، دولت و بانک‌ها شکل گرفته است.
از قدیم بازاری‌‌‌ها می‌‌‌گفتند هر کاسبی برای شروع فعالیتش باید دوران خاک‌‌‌خوری‌‌‌اش را طی کند. تجربه نشان می‌دهد، تاکسی‌‌‌های اینترنتی و بسیاری از اپلیکیشن‌‌‌های خرید اینترنتی، در مقطعی به ورشکستگی رسیدند و دوباره با سرمایه‌گذاری جان گرفتند، درواقع دوران خاک‌‌‌خوری را پشت‌‌‌سر گذاشتند. آیا تاکنون شنیده‌‌‌اید کارشناسی بگوید مال‌‌‌های بزرگ لوازم خانگی دوران خاک‌‌‌خوری خود را طی کرده‌‌‌اند؟ از همان ابتدای تاسیس مال‌‌‌های لوازم خانگی نه‌تنها عملکردشان زیان‌‌‌ده نبوده بلکه کالاهای تولیدکنندگان ایرانی را با سود کلانی فروخته‌‌‌اند. در حالی که مدیران مال‌‌‌ها با تبلیغ گسترده به مردم می‌‌‌گویند کالاها را زیرقیمت تولیدکننده به مصرف‌کننده می‌‌‌فروشند.
سوالم از تولیدکنندگان لوازم خانگی این است که چرا در سایر صنف‌‌‌ها چنین تخفیفاتی از سوی تولیدکننده رخ نمی‌‌‌دهد؟ چرا در صنف لوازم خانگی تولیدکننده اجازه دارد کالا را زیرقیمت مصرف‌کننده به مال‌‌‌های بزرگ بفروشد؟ در حالی که هیچ‌گاه در سایر کشورها برندهای خارجی حتی با وجود تخفیفات تولیدکننده اجازه ندارند کالا را زیرقیمت تمام‌‌‌شده بفروشند. با این تفاسیر عجیب است که در ایران از قواعد کشورهای توسعه‌‌‌یافته تقلید نمی‌‌‌کنیم.
از آنجا که چند سال است شعار اصلی سال بر تولید متمرکز است، تولیدکننده دسترسی بهتری به مسوولان دولتی دارد، درنتیجه بهترین راهکار این است که برای جبران تلاش کسبه این بار تولیدکنندگان، پشت اصناف و فروشندگان صنفی بایستند و در جلسات با دولت خواستار اعطای تسهیلات به فروشندگان لوازم خانگی شوند.
با فعالیت سراها مخالفتی ندارم؛ چراکه در تمام دنیا فروشگاه‌‌‌هایی شبیه به مال‌‌‌های ایرانی وجود دارد. به نظر می‌رسد دولت هم با فعالیت مال‌‌‌ها و فروشگاه‌‌‌های بزرگ موافق است؛ چراکه نظارت بر یک فروشگاه بزرگ بسیار راحت‌‌‌تر از چند‌هزار واحد صنفی و اتحادیه‌‌‌های گوناگون است.
تفاوت ما با سایر کشورها در این است که در کشور ما شرایط برابری برای رقابت مال‌‌‌ها و واحدهای صنفی کوچک وجود ندارد، اما در کشورهای توسعه‌‌‌یافته دولت‌‌‌ها به مال‌‌‌های بزرگ همان تسهیلاتی را می‌دهند که به بنگاه‌‌‌های کوچک داده‌‌‌اند. این در حالی است که در ایران شاهد فعالیت مال‌‌‌های بزرگی هستیم که از تسهیلات عجیبی برخوردارند و به نظر می‌رسد جیب-شان به بانک مرکزی متصل است. در حالی در نظام بانکی ایران وام‌دهی به مال‌‌‌ها آسان است که واحدهای کوچک برای دریافت ۳۰ میلیون تومان از بانک باید هزار روش را امتحان کنند و در آخر موفق به دریافت وام نخواهند شد.
ترویج سراها اکوسیستم زندگی در کشور را به هم می‌‌‌ریزد؛ چراکه برای شکل‌‌‌گیری هر سرا هر فردی که برای فعالیت جذب این سراها می‌شود، حدود ۱۰ تا ۱۵ نفر از بدنه اصناف کشور بیکار می‌‌‌شوند.
فراموش نکنیم زمانی که نرخ ارز مانند امروز نوسان نداشت و در بازار تفاوت قیمت زیادی میان برند خارجی و داخلی نبود، فروشندگان صنفی لوازم خانگی سعی کردند برند ایرانی را به مردم معرفی کنند. روزگاری که واردات لوازم خانگی آزاد بود و تولیدکننده داخلی به هر طریقی حاضر به فروش کالای خود به فروشندگان لوازم خانگی بود، همین واحدهای صنفی تلاش‌‌‌های بسیاری کردند تا لوازم خانگی ایرانی را میان مردم جا بیندازند، اما حالا که نوبت به تولیدکننده رسیده که از او حمایت کند، متاسفانه تولیدکننده فروشنده‌‌‌های خرد صنفی را نمی‌‌‌بیند.
متاسفانه چند مزیت و تسهیلات در کنار هم جمع شده تا وضعیت مال‌‌‌های بزرگ روز‌به‌روز رونق بگیرد که امروز این اتفاق در فروشگاه‌‌‌های اینترنتی رخ داده است. با توجه به روی کار آمدن فروشگاه‌‌‌های اینترنتی و مال‌‌‌های بزرگ، دیگر کاسبان لوازم خانگی باید کسب‌وکار خود را تعطیل کنند. البته راهکار دیگری هم وجود دارد که کاسبان لوازم خانگی دست‌‌‌به‌‌‌دست یکدیگر داده و خود نیز فروشگاهی بزرگ احداث کنند تا بتوانند ماندگار شوند و کمتر آسیب ببینند.
