فضانوردان چگونه در فضا دستشویی می‌کنند؟
مدت زمان مطالعه: 3 دقیقه و 1 ثانیه یکی از اعضای تیم ناسا در حال برداشتن شلنگ ادرار.
یک قیف به انتهای باز شلنگ وصل است و به راحتی می‌توان آن را جایگزین یا حذف کرد. ناسا در سال ۲۰۱۸ پس از چند دهه، اولین توالت فضایی جدید خود را با توجه به بازخوردهای فضانوردان ساخت. نتیجه‌ی تلاش‌ها یک واحد تیتانیومی به نام سیستم سرتاسری مدیریت ضایعات (UWMS) بود که ساخت آن ۲۳ میلیون دلار هزینه داشت. این توالت که طول آن به ۷۱ سانتی‌متر می‌رسد در سال ۲۰۲۰ به ایستگاه فضایی بین‌المللی فرستاده شد و ابعاد آن به نصف توالت‌های روسی در ایستگاه فضایی می‌رسد. در ایستگاه فضایی بین‌المللی توالت‌ها در ماژول‌های زیوزدا، نائوکا و ترانکولیتی قرار دارند. توالت فضایی UMWS متناسب با کپسول فضایی اوراین، متعلق به مأموریت آرتمیس طراحی شده است. کپسول اوراین به‌عنوان بخشی از مأموریت‌های برنامه آرتمیس، اولین فضانوردان را پس از نیم‌قرن به ماه بازخواهد گرداند. توالت‌های فضایی گذشته متناسب با بدن مردها ساخته شده بودند؛ به همین دلیل استفاده از آن‌ها برای زنان نامناسب بود. در نتیجه توالت UWMS به شکل بهبودیافته و متناسب با بدن زنان طراحی شد. ملیسا مک‌کنلی از مرکز فضایی جانسون و سرپرست پروژه توضیح می‌دهد که محل نشستن توالت کمی کج شده و بالا آمده است تا به این صورت استفاده از آن در حالت نشسته آسان‌تر شود. توالت جدید همچنین با قیف‌های برآمده و بلند طراحی شده است که به فضانوردها اجازه می‌دهد همزمان ادرار و مدفوع کنند. مک‌کینلی همچنین می‌افزاید پیش از این فضانوردها نمی‌توانستند همزمان ادرار و مدفوع کنند. حقایق بهداشت فضایی فضانوردهای آپولو ۱۱ چگونه به دستشویی می‌رفتند؟ فضانوردهای آپولو ۱۱ توالتی نداشتند. آن‌ها در یک دستگاه جمع‌آوری ادرار که زیر لباسشان می‌پوشیدند، ادرار می‌کردند. این دستگاه با استفاده از دستبندهایی به آن‌ها متصل می‌شد. ادرار به یک لوله‌ی انتقال لاستیکی منتقل می‌شد که به یک مخزن وصل بود و از آن‌جا بخش زیادی از ضایعات مایع در فضا تخلیه و مقدار کمی از آن‌ها هم منجمد و خشک می‌شد تا برای آزمایش به زمین بازگردند. فضانوردها چگونه لباس‌هایشان را می‌شویند؟ پاسخ به این پرسش این است که در حقیقت نمی‌شویند؛ زیرا آب منبع کمیاب و محدودی برای فضانوردهای ایستگاه فضایی بین‌الملی به شمار می‌رود و آن‌ها به قدری لباسشان را می‌پوشند تا به اندازه کافی کثیف شود و دیگر نتوانند آن را بپوشند. سپس لباس‌ها را در حفره‌های ضایعات قرار می‌دهند و در نهایت این لباس‌ها در جو زمین سوزانده میشوند. شستن لباس‌ها در فضا کاری بیهوده است، زیرا استفاده از هر پاک‌کننده‌ای عمل بازیافت آب را دشوار می‌سازد. فضانوردها در فضا چگونه آب موردنیازشان را تأمین می‌کنند؟ آب در ایستگاه فضایی بین‌المللی به صورت پیوسته بازیافت می‌شود. هدف ناسا رسیدن به بازیافت ۹۸ درصدی آب خروجی از عرق، تنفس و ادرار فضانوردان است. این کار را سیستم پشتیبانی از حیات و کنترل محیط ایستگاه فضایی بین‌المللی (ECLSS) انجام می‌دهد که شامل بخش‌هایی مثل مجموعه پردازشگر ادرار (UPA)، سیستم بازیافت آب و مجموعه پردازشگر آب (WPA) است. کانال عصر ایران در تلگرام
