جنگ غزه و اسرائیل در تونل های زیرزمینی ترسناک
مدت زمان مطالعه: 6 دقیقه و 28 ثانیهزمانی که اسرائیل در سال 2014 به غزه حمله کرد، از گستردگی تونل ها که در آن زمان تصور می شد از 100 کیلومتر (62 مایل) فراتر رفته و نیز پیچیدگی آنها حیرت زده شد.
اسرائیل از آن زمان متوجه شد که باید تدارکات جنگ زیرزمینی خود را تقویت کند.
به گزارش خبر فوری، الجزیره انگلیسی در گزارشی به مهم ترین ابزار و سلاح حماس در جنگ با اسرائیل پرداخته است: تونل های زیرزمینی. متن زیر توسط گروه ترجمۀ خبرفوری تهیه شده است:
سلاح حماس و جنگی که می تواند در زیر زمین ادامه یابد
در حالیکه همه روی بیانیۀ نخست‌وزیر اسرائیل، که گفته ممکن است اجازۀ «آتش بس تاکتیکی و کوتاه مدت» جهت خروج گروگان ها یا ارسال کمک ها به غزه را بدهد، تمرکز کرده اند، جنگ در غزه ادامه دارد. درخواست‌ها برای آتش‌بس، مکث یا هر اصطلاح دیگری که ممکن است در چانه‌زنی‌های خسته کنندۀ بین‌المللی به کار رود، از همه طرف افزایش یافته، اما بنیامین نتانیاهو و دولت جنگ‌طلب او به سختی تلاش می کنند تا از آتش بس و توقف جنگ جلوگیری کنند، زیرا می ترسند پس از توقف جنگ، حماس قدرت گرفته و حملۀ صهیونیست ها به غزه متوقف شود. آنها می دانند در این صورت، از سرگرفتن حملات و محاصرۀ مجدد غزه بسیار سخت تر خواهد بود. پس از عملیات حماس در 7 اکتبر، اسرائیلی ها شوکه شدند. شوک حاصل از این اتفاق باعث شد صهیونیست ها پشت فراخوان های انتقام‌جویانۀ دولت نتانیاهو متحد شوند. اما بعد از گذشت یک ماه از آغاز جنگ و با طولانی شدن درگیری ها و افزایش شدت آن، این وحدت در حال از بین رفتن است. تا کنون بمباران هوایی ارتش رژیم صهیونیستی بیش از 10 هزار فلسطینی را به شهادت رسانده و ویرانی های باورنکردنی در نوار غزه ایجاد کرده است. با این حال، تعداد شهدای حماس هنوز مشخص نیست. حتی اگر این حملات منجر به شهادت یک هزار کماندوی تیپ القسام شده باشد، باز اثبات آن غیرممکن است. این امر باید بسیاری از اسرائیلی ها را کاملاً ناامید کند، چرا که آنها گمان دارند حملۀ آنها یک تلاش نظامی عظیم با سودی اندک برای اسرائیل بوده است. تعداد تلفات جنگی اسرائیل هنوز کم است اما اگر این تلفات شروع به افزایش کند، ساکنان فلسطین اشغالی چه واکنشی نشان خواهند داد؟ بعید نیست با شدت گرفتن درگیری های زمینی، سربازان اسرائیلی به طور قابل توجهی جان خود را از دست بدهند، زیرا نیروهای متجاوز اسرائیلی بعد از جداکردن ناحیۀ جنوبی و شمالی غزه، باید وارد شهر شده و جنگ را در زیر زمین و داخل تونل‌های مخوف حماس دنبال کنند و این امر هزینۀ گزافی روی دست اسرائیل خواهد گذاشت.
مروری بر تاریخ حفاری تونل در جنگ ها
حفر تونل برای مقاصد نظامی از زمان ایجاد نخستین سکونتگاه های بشری رایج بوده و تا زمان حال، ادامه داشته است. تا قبل از اختراع باروت، تونل ها برای ورود به قلعه های بزرگ یا خروج از شهرهای محاصره شده به کار می رفتند. باروت به تونل‌سازان این توانایی را داد که انفجارهای بزرگی را در زیر مواضع دشمن به راه بیندازند و به دنبال آن، حملات عظیمی را ترتیب دهند. حفر تونل در جنگ جهانی اول به اوج خود رسید. بریتانیا و آلمان در جبهۀ غربی و ایتالیا و اتریش-مجارستان در کوه های آلپ شروع به حفر تونل های عمیق کردند و بیش از یک هزار نفر را به طور همزمان در بزرگترین انفجارها منفجر کردند. در حالی که پس از جنگ جهانی اول، تونل‌زنی در میان ارتش‌های اروپایی کاهش یافت، با قدرت گرفتن گروه های چریکی و شیوع جنگ های نامتقارن، مجددا جان تازه‌ای یافت. چین در دهه 1930 از تونل ها برای دفاع از خود در برابر تهاجم ژاپن استفاده کرد. ژاپن نیز با درک اثربخشی تونل ها، شروع به حفاری کرد. ارتش امپراتوری ژاپن با استفاده از تکنیک های مدرن حفاری و دفاعی، از تونل‌ها برای دفاع از جزایر اشغالی اقیانوس آرام در برابر تهاجم متفقین و ناوهای آمریکا استفاده کرد و تلفات زیادی را به تفنگداران دریایی ایالات متحده و نیروهای متفقین وارد کرد. چند دهه بعد، ویت کنگ هایی که در ویتنام با ایالات متحده می جنگیدند، از تونل ها برای حرکت به پشت و زیر دشمنان، فرار از محاصره و انجام حملات غافلگیرکننده استفاده کردند. شبکۀ تونل آنها بسیار گسترده بود؛ ارتش ایالات متحده وجود بیش از 320 کیلومتر (200 مایل) از این تونل ها را در منطقۀ جنوبی سو چی تأیید کردند. این رقم نشان می دهد که ادعای 60 سالۀ فلسطینیان در مورد تونل های 300 الی 500 کیلومتری (186-310 مایلی) در زیر غزه قابل قبول است.
خروس، موش و راسو
هر ملت یا ارتشی که مجبور بوده با استفاده از تونل ها با دشمن بجنگد، به سرعت متوجه شده که سربازان عادی برای پیشبرد این کار تخصصی بی فایده هستند. سربازان آموزش ندیده در محیط های تاریک و مرطوب تونل با هوای بد و خفه اش، احساس ناراحتی داشتند. برای جبران چنین نقیصه ای بود که در سال 1914، بریتانیا شروع به استخدام معدنچیان و آموزش آنها برای انجام وظایف نظامی کرد. انگلیسی ها سپس نیروهای ویژۀ «خروس جنگی» را ایجاد کردند که از سربازانی تشکیل شده بود که قد کوتاهی داشتند (زیر 160 سانتی متر (5.25 فوت)) و به دلیل همین قد کوتاه از خدمت در یگان های معمولی محروم شده بودند. این سربازان در تونل ها به مراتب بهتر از سربازان معمولی عمل می کردند. این تجربه باعث شد که بعدها گردان متخصصان جنگ زیرزمینی ایالات متحده در ویتنام با نام «موش های تونل» تشکیل شود. طی انتفاضه اول، اسرائیل متوجه شد که خطر جنگ های زیرزمینی افزایش یافته است و تصمیم گرفت تا واحدهایی را برای مقابله با تونل های گروه های جهادی آموزش دهد. مهندسان رزمی رژیم صهیونیستی به سرعت متوجه شدند که علیرغم مهارت های فنی و تجهیزات تخصصی، باز قادر به مبارزه با تونل های فلسطینی ها نیستند و برای مقابله با این تونل ها به نیروهای مسلح و آموزش دیده، با تمرکز محدودتر روی این مساله، احتیاج دارند. در سال 2004، گردان راسوها، اولین کماندوهای جنگ تونلی اسرائیل، ایجاد شدند. این متخصصان توسط کماندوهای مخصوص «سایرت متکل» (Sayeret Matkal) آموزش دیده بودند. از آن زمان تا کنون جنگ کماندوهای حماس و نیروهای اسرائیل در تونل های غزه و کرانه باختری ادامه دارد.
گسترش تونل ها در زیر نوار غزه
تونل های احداث شده در زیر غزه به قبل از تشکیل حماس و دهه 1980 باز می گردد. در آن زمان برای اولین بار تونل هایی در زیر مرز مصر و غزه جهت قاچاق کالا حفر شد. فلسطینی های غزه دریافتند که به جز کمربند ساحلی غزه که خاک آن برای حفاری نامناسب است، باقی زمین های غزه برای حفر تونل مناسب است و غالبا به تکیه‌گاه‌های پیچیده نیاز ندارد. با گذشت زمان، فلسطینی ها متوجه شدند که این تونل ها می توانند کاربرد نظامی هم داشته باشند و از تونل ها برای گسترش شبکۀ زیرزمینی غزه استفاده کردند. زمانی که حماس قدرت گرفت، به این تونل ها نقشی استراتژیک داده شد و شبکۀ زیرزمینی آن گسترش یافت. بیشتر حفاری ها توسط کارگران غیرنظامی و محلی انجام شد که گفته می شود برای این کار طاقت فرسا دستمزدی بیشتر از متوسط حقوق کارگران دریافت می کردند. حماس که در زیر قلمرو تحت کنترل خود به شدت در حال فعالیت بود، نگران یکی از بزرگترین خطرات حفر تونل یعنی سر و صدا یا لرزش حاصل از حفاری و هوشیار شدن دشمن نبود. اسرائیلی ها در غزه حضور نداشتند و متوجه حفاری ها نمی شدند. به همین دلیل، سرعت حفاری ها به شدت بالا بود و حماس توانست در مدتی کوتاه تونل های فراوانی در غزه حفر کند. زمانی که اسرائیل در سال 2014 به غزه حمله کرد، از گستردگی تونل ها که در آن زمان تصور می شد از 100 کیلومتر (62 مایل) فراتر رفته و نیز پیچیدگی این تونل های تو در تو حیرت زده شد. اسرائیل از آن زمان متوجه شد که باید تدارکات جنگ زیرزمینی خود را تقویت کند، چرا که نمی تواند به راحتی با حماس و تونل هایش مقابله کند.
