جرم‌انگاری حجاب در حد شرعی مشهور، یعنی اکثر بانوان مجرم اند
مدت زمان مطالعه: 4 دقیقه و 19 ثانیهمیزگردی متفاوت و مسئله محور با موضوع حجاب در دانشگاه علامه طباطبایی با حضور منصور میرسعیدی و ابوالفضل اقبالی، دو تن از کارشناسان این حوزه برگزار شد.میرسعیدی در این میزگرد گفت: در بحث نسبت حجاب و قانون ابتدا باید بین دو نوع قانون تفکیک کرد؛ بعضی از قوانین وضعی خالص هستند یعنی پایه دینی و اخلاقی ندارند و اگر در قالب جرائم از آنها گفت‌وگو شود جرائم تصنعی به شمار می‌آیند. بسیاری از قوانینی که در حوزه امور تجاری وضع می‌شود و بخش عظیمی از جرائم ناظر به ساختار اقتصادی در زمره جرائم تصنعی است ولی بسیاری از جرائم دیگر بنیان اخلاقی و دینی دارد به عبارت دیگر ابتدا یک وجه اجتماعی درون جامعه دارد آنگاه به دلایلی قانون‌گذار این عمل دارای پایه دینی یا اخلاقی را به سطح قانون ارتقا می‌دهد و برای آن ضمانت کیفری مشخص می‌کند.
قانون می‌تواند برای همه یک نسخه بپیچد؟
میرسعیدی گفت: یک وقت ما به حجاب به مثابه یک سبک رفتاری نگاه می‌کنیم یعنی آن را از دایره دین بیرون می‌بریم و از محتوای دینی جدا فرض می‌کنیم در این صورت پوشش یک سبک است. اگر از این منظر به مساله نگاه شود طبیعتا افراد سبک‌های مختلفی در زندگی دارند. پس چه دلیلی دارد که این سبک‌ها توسط حکمرانی یکسان و یک شکل شود؟ وی ادامه داد: پس اگر ما حجاب را از ماهیت دینی تهی کنیم و به سبک زندگی تقلیل دهیم این سوال مطرح می‌شود که چرا نمایندگان اکثریت جامعه باید آن را جرم‌انگاری کنند چون قانون باید انعکاس‌دهنده عقیده عموم مردم باشد و اساسا اگر حجاب جزو سبک زندگی است قانون نمی‌تواند برای تنوع سبک زندگی یک نسخه بپیچد. پس باید تکلیف را روشن کنیم که حجاب را در حوزه ایمانی قرار می‌دهیم که مجبوریم قرار دهیم چون اصل چهارم قانون اساسی می‌گوید همه قوانین باید وجه دینی داشته باشد در این صورت مدعی باید بگوییم در دوره حکومت پیامبر(ص) و ائمه(ع) چنین امری به مثابه امر مضر اجتماعی تلقی شده است یا نه. الزام به حجاب در صدر اسلام اقبالی گفت: وقتی می‌گویم قانونی دینی هست یا نیست معیارمان تاریخی بودن آن نیست به این معنا که حتما باید در صدر اسلام نمونه داشته باشد بلکه تاریخی بودن یکی از معیارها است. یک وقت می‌گوییم در صدر اسلام مواردی از بی‌حجابی داشتیم که پیامبر(ص) نسبت به آنها تذکر نداده است و چون فعل پیامبر(ص) برای فقها حجت است این موارد به حجاب اختیاری دلالت می‌کند ولی ما چنین شواهد و نمونه‌های نداریم. از آن طرف ممکن است گفته شود مواردی داشتیم که پیامبر(ص) افراد بی‌حجابی را دیده و به آنها تذکر داده است این موارد بر ضرورت الزام به حجاب دلالت دارد ولی ما چنین شواهدی نیز نداریم. پس ما نفیا و اثباتا در مورد الزام به حجاب شاهدی در صدر اسلام نداریم ولی حکم حجاب که نمی‌تواند معطل بماند. مضافا اینکه پدیده بی‌حجابی امروز در دنیای مدرن، در صدر اسلام وجود خارجی نداشته است. جامعه صدر اسلام جامعه کوچک سنتی بود، در آن جامعه خانواده به مثابه طائفه کارکرد نظارتی خودش را داشته و اصلا عرصه مداخله حکومت نبوده بلکه خود طائفه هنجارهای خودش را اعمال می‌کرده است.قطعا حجاب مشمول قاعده تعزیر است
اقبالی گفت: یک سوال این است که آیا حجاب در دایره احکام شرعی که شامل تعزیر هستند قرار می‌گیرد یا خیر. قطعا حجاب به دلیل اینکه حکم اجتماعی دینی است و پیامد اجتماعی واضح دارد نقضش مشمول قانون تعزیر می‌شود. حجاب یکی از احکام اجتماعی پررنگ اسلام است که پیامدهای واضحی دارد و این پیامدها آن را از دایره یک امر فردی خارج می‌کند. نکته‌ای که در مورد پوشش وجه و کفین گفتند حرف درستی است ولی حکومت اسلامی برای اجرای احکام تابع مصلحت اجتماعی است. شما چرا قاعده مصلحت را از فقه جدا می‌کنید؟ قاعده مصلحت اقتضا می‌کند رویکرد دفعی را ترک کنید و رویکرد تدریجی را لحاظ کنید. حکومت اسلامی الآن امکان اجرای قانون در حد وجه و کفین را ندارد ولی امکان مقابله با برهنگی را دارد. ورود حکومت مسئله حجاب میرسعیدی گفت: مسئله اساسی این است که مخاطب حجاب حکومت است به این معنا که حکومت باید حجاب را رعایت کند و مردم را به آن الزام کند؟ یا اینکه مخاطب حجاب مردم هستند که باید حجاب را رعایت کنند؟ در مورد نکته‌ای که در مورد مصلحت گفتند باید عرض کنم شاید یک زمان دولت به این نتیجه برسد که اصلا کشف حجاب بهتر است. چه تضمینی است اگر مصلحت ایجاب کند قدم به قدم عقب نرویم تا نهایتا به جایی برسیم که از آن فرار می‌کنیم.بیشتر بخوانید:
| عکسی که می گوید در لاکچری ترین دورانِ ایران هستیم! |
| قرص ال دی چیست و برای چه کسانی مناسب است؟ |
| فال و طالع امروز جمعه 14 اردیبهشت 1403 |
| فال و طالع امروز جمعه 24 فروردین 1403 |
