مارهایی که واقعاً پرواز می‌کنند!

حدود ۶۰۰ گونه سمی هستند و تنها حدود ۲۰۰ - هفت درصد - قادر به کشتن یا زخمی کردن قابل‌توجه یک انسان هستند.  مارهای غیر سمی که از مارهای بی ضرر تا مار پیتون نه چندان بی ضرر را شامل می شود، قربانیان خود را با بلعیدن زنده یا منقبض کردن آنها تا حد مرگ می فرستند. تقریباً همه مارها چه با زهر زدن و چه با فشار دادن، غذای خود را به طور کامل می خورند، گاهی اوقات به طور شگفت انگیزی. تقریباً همه مارها پوشیده از فلس هستند و به عنوان خزندگان، خونسرد هستند و باید دمای بدن خود را از بیرون تنظیم کنند. فلس ها چندین هدف را دنبال می کنند: آنها رطوبت را در آب و هوای خشک به دام می اندازند و با حرکت مار اصطکاک را کاهش می دهند. چندین گونه از مارها کشف شده است که اکثراً بدون فلس هستند، اما حتی آن‌ها نیز روی شکم خود فلس دارند. مارها همچنین دارای زبان های چنگالی هستند که با تکان دادن آن به جهات مختلف اطراف خود را بو می کنند. این به آنها امکان می دهد متوجه شوند که خطر یا غذا در این نزدیکی است.

مارها چندین راه دیگر برای تشخیص میان وعده دارند. روزنه هایی به نام سوراخ گودال در جلوی چشم آنها گرمای ناشی از طعمه های خونگرم را حس می کنند و استخوان‌های آرواره‌های پایینی آنها ارتعاشات جوندگان و دیگر حیوانات در حال حرکت را دریافت می‌کنند. وقتی مارها طعمه را می گیرند، می توانند حیواناتی را تا سه برابر بزرگتر از پهنای سرشان بخورند، زیرا آرواره پایینی آنها از آرواره بالایی آنها جدا می شود. هنگامی که طعمه در دهان مار قرار می گیرد، توسط دندان هایی که به سمت داخل هستند، در جای خود نگه داشته می شود و آن را در آنجا به دام می اندازد. حدود یک بار در ماه مارها پوست خود را می ریزند، اکثر مارها تخم می گذارند، اما برخی از گونه ها - مانند مارهای دریایی - بچه‌زا هستند. تقریباً صد گونه مار وجود دارد که در فهرست قرمز IUCN به عنوان در معرض خطر انقراض فهرست شده اند که معمولاً به دلیل از بین رفتن زیستگاه ناشی از توسعه است. در اینجا یک واقعیت برای ایجاد احساس ناراحتی در افعی هراس وجود دارد: پنج گونه مار می توانند پرواز کنند. بیشتر مارها در خشکی زندگی می کنند، اما حدود ۷۰ گونه مار در اقیانوس هند و اقیانوس آرام زندگی می کنند. مارهای دریایی و پسرعموهایشان، کریت ها، برخی از سمی ترین مارهایی هستند که وجود دارند، اما تهدید کمی برای انسان ها به شمار می روند زیرا خجالتی و ملایم هستند و دندان های نیش آن ها برای آسیب رساندن بسیار کوتاه است. از آرواره‌های انعطاف‌پذیر باورنکردنی گرفته تا ردیف‌هایی از دندان‌های تیز، طیف وسیعی از ویژگی‌های چشمگیر، مار پیتون را به یکی از مهیب‌ترین شکارچیان طبیعت تبدیل می‌کند.