سخنرانی پروفسور باکساندال در پاییز 1982 در دانشگاه نیویورک درباره نیات ویژه ابوالقاسم فردوسی (میهندوست بزرگ) که در بسیاری از رسانه های وقت انتشار یافته بود هنوز زبانزد است. باکسادال گفته بود: فردوسی نیاز جامعه زمان خود را درک کرده بود. ایرانیان یک محرّک می خواستند و نیاز بود که احساسات ملی ایرانیان برانگیخته شود و بدون آگاهی از گذشته درخشان و عمدتا قهرمانی نمی شد که این احساسات را که سرکوب شده بود برانگیخت. برای مثال به این شعر او توجه کنید که گفت: چو فردا بلند آیدش آفتاب ... من و گرز و میدان و افراسیاب ... چنانش بکویم به گرز گران که پولاد کوبند آهنگران. این شعر در سفر جنگی محمود غزنوی به هندوستان اورا برانگیخت، چه رسد به یک امیر (ژنرال) ایرانی.
همچنین بخوانید:
سالگشت درگذشت «پترارک»تعیین جایزه برای لو دادن مخفیگاه دکتر مهدی آذر، دکتر فاطمی و ملک اسماعیلی
انحلال پارلمان انگلیس به دستور چارلز یکم
سالروز وقوع زلزله بزرگ در انطاکیه