کنگره وین ـ در تاریخ عمومی ـ نخستین نشست همگانی (بیش از دو ـ سه دولت اروپایی) بشمار آمده است. مذاکرات طولانی این کنگره درسی برای قدرت های استعماری اروپا شد که چگونه باهم برای بلعیدن و استثمار سرزمین های دیگران و اِعمال و ایجاد حوزه نفوذ با هم سازش کنند و در این زمینه ها با یکدیگر درگیر نشوند.
در این کنگرهِ برگزار شده در پایتخت اتریش، توافق شد که مرزهای کشورهای مطرح اروپایی به زمان پیش از انقلاب فرانسه و فتوحات ناپلئون بازگشت داده شود و وضعیت متصرفات اروپایی روسیه، اتریش و هلند روشن شد و برنده آن؛ این سه دولت بودند. «ونیز» و بیشتر شمال ایتالیا به اتریش داده شد. ولی همین عمل، ایتالیایی ها را برانگیخت تا با یک بپاخیزی مسلحانه، ایتالیای واحد را احیاء کنند که کردند. بخشی از بلژیک به هلند داده شد و امتیازهایی در سوئد به روسیه.
کنگره وین به این نتیجه رسید که برای پیشگیری از ظهور یک ناپلئون دیگر، بهتر است که مرزهای فرانسه (مرزهای پیش از انقلاب) دست نخورده باقی بماند تا فرانسویان تحریک نشوند و ناسیونالیسم فرانسوی باردیگر پا به عرصه ظهور نگذارد. استعمارگران اروپایی این دستیافت گنکره وین ـ پیشگیری از پیدایش یک ناپلئون دیگر را در مورد مستعمرات و نیز کشورهای تحت نفوذِ شان استراتژی کردند و همه تلاش خودرا بکار بردند تا در این مناطق یک ناپلئون و در ایران یک نادرشاه ظهورنکند.
این کنگرهِ دولت های اروپایی کوشید که در اروپا یک وضعیت بدون جنگ (جنگ میان قدرت ها در خاک اروپا) برقرار شود که این وضعیت 55 سال طول کشید و باردیگر آتش خصومت از زیر خاکستر شعله کشید و دوران اتحادیه سازی آغاز شد.
با مشاهده نتایج انقلاب فرانسه و گسترش تفکّر جمهوری خواهی در توده ها، در این نشستِ « 8 ماهه!» همه راههای جلوگیری از انقلاب و جمهوری شدن کشورها بررسی و راههایی برای آن یافت شد، ولی 33 سال بعد، انقلاب اروپا از سرگرفته شد و نخستین قربانی آن همان مترنیخ بود که از مقام صدارت عظمی کناره گیری کرد.
همچنین بخوانید:
تصویب قانونی که به پوتین اجازه می دهد سالها رئیس جمهور باشدسالروز آغاز بکار دانشگاه استَنفورد
سالزوز خسوف 28 اپریل 585 پیش از میلاد
تظاهرات ناسیونالیست های روسی در 200
